Soğuk...
Fazlasıyla soğuk, derin ve ıssız bir günden selamlarımı getirdim size. Aynı hayatlarımız gibi yıpranmış, kırılmış ve asla onarılamayacak kadar yara açılmış bir günden selam olsun hepinize. Yaralar sarılmayalı seneler olmuş, hatta belki de hiç sarılmamış. Sadece gizlenmiş saklanmış gittikçe parçalanmış iyice derbeder olmuş. Olan yine hayatlarımıza olmuş ve biz hiçbir şeyin farkında değilken bunca kırık dökük yaşamlar iç içe birleşmiş. Bir olmuşuz aslında, haberimiz dahi yokken birbirimize AİT olmuşken şu olduğumuz durum beni öldürüyor. Her insan bir şeye aittir. Bazıları başka insanlara, müziğe, eşyaya hatta soyut kavramlara.
Çoğu insan şanslıdır, ait olduğu şeyi hemen bulabilir. Küçük yaşlarda kendini bir şeye adayabilir veyahut sahiplenebilir herhangi bir şeye. Sadece hayatları herhangi bir şeyden ibaret olur. Fakat hayatları muhteşemdir, sahte mutluluklar yoktur sahte gülüşler sahte hiçbi şey yoktur ki. İçleri dışları birdir o kimselerin. Maske takmaya gerek duymazlar. Sadece maske takan insanlardan korkar ve onlardan kaçarlar. Maske takan herkes acizdir, buna yemin edebilirim. Olduğun biri dışında kendini tanıtmak sahnelemek iğrençliktir, acizliktir. Acınasıdır ve can yakıcıdır. O insanlar kendilerine acır. Kendilerinden nefret edebilir, tiksinebilir, iğrenebilir. Kendilerine veyahut yakınlarına zarar verebilir.
Peki onların suçu neydi? Onları kim bu hale düşürmüştü?
Tek suçlu KENDİLERİYDİ.
Tek suçlu BEYİNLERİYDİ.
Onların dertleri kendileriyle. Kaçın, uzak durun.
Tabi ki sizde bir maske sahibi değilseniz...
