Ghost Indicator

15. Bölüm

Sabah uyandığımda gözlerimi açmadan yatağımı yokladım ancak elime geçen koca bir boşluk oldu. Daha sonra kendi kendime düşündüm ve sadece geceleri canlanabileceği gerçeğini hatırladım.Yine de bu, moralimin bozulmasına engel olamazdı. Hazırlanıp okula gitmek için arabanın yanına gittiğimde kolumdan biri tuttu ve kendine doğru çevirdi. Gördüğüm kişi karşısında suratım asıldı. Ama Levi'nin moralimi bozmasına izin vermeyecektim. Tam, burda ne aradığını soracakken beni eliyle susturdu ve kendi konuşmaya başladı.

"Konuşmamız lazım Mabel. Şu an büyük bir tehlikenin içindesin ve eğer bana inanmazsan bunun sonu hiç de iyi olmayacak."

Ne demek istiyordu bu şimdi? Kendince tehdit felan mı ediyordu beni?

"Ne saçmalıyorsun sen! Şimdi de beni tehdit mi ediyorsun?"

Kafasını iki yana sallayarak "Anlamıyor musun Mabel, konu ben değilim. Senin için tehdit olan Pace. Sana planladığı şey.." Bir süre duraksadı ve devam etti. "Pek de iyi değil."

Gözümü devirdim ve konuşmaya başladım, "Sana neden inanayım. Ayrıca neden böyle bir şey yapsın ki, hiç mantıklı değil."

Derin bir konuya girer gibi, "Tamam o zaman daha mantıklı bir hale getireyim. Pace seni öldürmek istiyor. Senin ruhunun tamamına sahip olmak istiyor. Şu an da yarısına gelmiş olmalı. Ve eğer daha fazlasını almaya devam ederse -ki bu da senin aşkının büyümesiyle doğru orantılı- yavaş yavaş saydamlaşmaya başlayacaksın ve sonunda ise tamamen yok olacaksın."

Nereden uyduruyordu bunları, sinirimi bozmaya başlamıştı iyice. "Ah, tabii canım." diyerek histerik bir kahkaha attım.

"Bunu daha önce de yaptı. Daha doğrusu denedi, son anda kurtardık."

"Biliyor musun, daha fazla bu saçmalığı dinleyemeyeceğim. Hem okula geç kalıyorum ben." Cevap vermesine izin vermeden arabaya bindim ve hızlıca arabayı çalıştırarak okula gittim.

Okulun kapısının önüne gelince, içeri girmek istemediğimi fark ettim. Bugün biraz kafa dağıtmaya ihtiyacım vardı. Eve gitmeye hiç niyetim yoktu ama üstümü değiştirmem lazımdı. Ben de alışverişe gitmeye karar verdim. Benim için tartışmasız en iyi kafa dağıtma yöntemi.

Alışveriş merkezine gittim ve mağazaları gezmeye başladım. Farkettiğim şey ise bunların beni neşelendirmediğiydi. Yani tatmin olmuyordum. Tek başına alışveriş yapmak da sıkıcı gelmişti. Sanırım artık bir iki arkadaş daha edinmeliydim.

Bir iki parça kıyafet alıp üstüme geçirdim ve bir bara doğru yola koyuldum.

Özel günler dışında pek içki içen birisi değildim ama biraz değişiklik iyi gelir gibi geldi. İlk gördüğüm bara girdim ve barmenin karşısına oturdum. Kendime bir bira istedim ve etrafa bakınarak içtim. Çevredeki herkes kendi kendine ya eğleniyor ya da fena halde sarhoş olmuş halde etrafta dolanıyordu. Yanıma kapıdan yeni giren birisi geldi. Garipser bir şekilde bana bakarak, "Seni burda daha önce görmedim."

"İlk kez geldim çünkü."

Tuhaf birine benziyordu ama kötü niyetli gibi durmuyordu.

"Niye geldin peki? Sevgilinden ayrıldın ve acısını kapatmak için mi içiyorsun?"

"Hayır, farklılık istedim diyelim." Sevgilimden ayrılıp içmek mi? Bu çocuk beni ergen felan mı zannetti? Gözlerimi kısıp merakla sordum, "Kaç gösteriyorum?"

Anlamlandıramayan gözlerle baktı ve ben tekrarladım, "Yaşım kaç gösteriyor, diyorum."

"Bilmem, niye sordun?"

"Hiç merak ettim. Bir tahmin etsene."

"Yirmi?"

"İyi tahmin, on dokuz. Sen?"
Benden büyük durduğu kesindi.

"Yirmi beş."

"Hey, arkadaş olalım mı? Çok az arkadaşım var ve sıkılınca takılacak birini bulamıyorum." Saçma bir şey sorduğumu biliyordum ama içimden geleni yapmak istedim.

"Benimle arkadaş olmak istemezsin. Yani kim, sürekli barlarda takılan çulsuz bir arkadaş ister ki?"

"Sanırım ben isterim. Al, numaram. Canım sıkıldıkça ararım, sen de istediğin zaman arayabilirsin."

Bir saate yakın konuştuktan sonra eve gidip dinlenmek istedim. Benim için uzun sayılabilecek bir süredir bardaydım, bu da bana şimdilik yeterdi.

Bölüm yazamadığım için çok üzgünüm ama bu sene sınava hazırlandığım için hikayeyle pek ilgilenemiyorum. Anlayışla karşılayacağınızı düşünüyorum.
İyi okumalar :)