When You Look Me In The Eyes

=O.O=

After the transplant

Alam nyo na siguro kung anong nangyari sa akin. Oo, I can’t see anymore.

“Aly! Babe! Wifey!” ha? Si… si.. si Terrence ba yon?

“Ahhh… Terrence! Wala si Allison dito.” Sabi ni Mommy.

“Excuse me po. Kailangan ko lang po talaga syang makita.” Napangiti ako. Nakakakita na sya.

“Terrence! Iho!”

May naririnig akong footsteps. Papalapit sa akin.

“Aly?” ngumiti ako ng pilit.

“Hi! Hubby!” niyakap nya ako ng mahigpit.

“Bakit? Hindi mo naman to kinailangang gawin! Bakit?” galit nyang tanong.

“Sorry, Rence. Mahal kasi kita eh.” Napaiyak ako.

“Salamat. I love you. Halika, uwi na tayo.” Binuhat nya ako.

 After a year of being husband and wife

Nagsama ulit kami. Napakamaalaga nyang asawa. Sobrang saya ko. Pero sa kabila ng saya kong ito ay pag-aalinlangan.

Unti-unti, narerealize kong pabigat na yata ako. Minsan, nag-aaway kami at ayaw ko nang maging sakit ng ulo sa asawa ko. Alam ko namang thankful sya sa binigay ko sa kanya at sinusuklian naman nya yon. Pero nararamdaman ko kasing wala na akong kwenta.

Lagi na lang akong nasa bahay. Gusto man niya akong paaralin sa paaralan para sa mga bulag, ayaw ko naman. Ayaw ko kasing magsayang lang sya ng pera dahil sa akin.

Kaya… kaya… gagawin ko ito.

Dahil naman dito, nabulag ang asawa ko, binigay ko sa kanya ang mga mata ko at naging pabigat ako. Nasa labas ako ng bahay namin. At sa labas ng bahay namin ay kalsada.

Sasakyan naman ang dahilan ng lahat ng paghihirap ko ngayon eh kaya mas mabuting sasakyan na rin ang magbura ng lahat ng paghihirap na ito…. Ang magtapos sa buhay kong ito.

Alam kong wala akong karapatang kunin ang buhay na ibinigay sa akin ng Panginoon, pero hindi ko na kasi kaya eh.

Hindi ko na kaya. Ang hirap… mahirap.

*BEEEEEEEEEEEEEEEEP!*

-----The End----

Thank you for reading!

This is already my second story, so kung hindi nyo pa man nababasa yung first story ko, basahin nyo na! GORA! XD

Vote, Comment and be my fan! Thanks! :)

byieeeee!!!! ^_^