YEŞİL MAVİ (askıya alındı)

7*Yakışıklı Bir Bey

Multimedia ; Kaan.

Multimedia video ; Lora.

Bugün tam 32 gün oldu ben uyuyalı ve artık sanırım ruhumun bedenime girme vakti geldi..

Ne kadar zorluklar içerisinde geçen tam 32 gün...

Her gün Kaan'ın odamda olması , Hakan'ın haftada en az 2 kez gelmesi , halamlar ve teyzemlerin her dakika kapımın önünde beklemeleri...

A durun durun odama biri giriyor şu an.. Ben kenara çekileyim de beni görmesin. Ya ne diyorum ben ?! zaten göremez ki beni... A evet gelen yine Kaan.

"Lora , bebeğim... artık uyanma vaktin gelmedi mi sence de... ?"

Ay Kaan dur dur lütfen ağlama lütfen ben buradayım. Baksana elini tutuyorum. Ben seni hissediyorum yeşil gözlü sevdiğim. Merak etme uyanacağım ben.

Ve birden Kaan elimi bırakıp aniden koşarak dışarı çıktı. Ne oldu derken bir anda içim dışıma çıkıyor gibi hissediyordum. Aman Allah'ım ne oluyordu böyle , ya hayır kusacağım şimdi.. Yok oluyor , sönüyorum sanki.. Her şey gözümün önünden geçiyor. Annem , babam , kardeşim Anıl , Kaan , Hakan ve niceleri...

Ve birden gözümü açtım. Evet uyandım sonunda. Galiba Kaan uyanmamı anladı ve o yüzden gitti. Yoksa gitmezdi canına yandığım adam. Yollarına gül döktüğüm adam.

Ve evet içeri koşarak geldi yeşil gözlü yakışıklı bir bey.Hem de öyle yakışıklıydı ki şu anki halime mi yanayım yoksa o adamı gördüğümdeki kalbimin acısına mı ?

"Lora , sevgilim.. Lora , bebeğim , uyandın artık. Lora ah çok özledim be ölüyorum Lora. Sen yokken nefessiz kaldım her gece. Sen yokken bu karanlık geceler bana yoktan var edilen bir cisim gibi gelmedi. Her karanlık benim bir cehennemim gibiydi Lora..."

"Bana ne old..."

Ah kafam acıyordu , canım yanıyordu. Ama bu normal bir acı gibi değildi sanki. Hem ruhum hem bedenim can çekişiyordu sanki.

"Dur Loracım sakin ol.. Canın yanıyor olabilir lütfen hareket etmemeye çalış. Ailenle bir kaza geçirdin. Bu yüzden şu an hastanedesin."

Hastane mi ? Ailem nerde o zaman ? Ah halen kafam çok acıyor. Ne kazası geçirmiştik biz böyle ?!

"Lora , canım , hayatım bak ben buradayım. Kaan , sevgilin.. Biraz daha hastanede kalacağız ve daha sonra evimize götüreceğim seni."

Bu adam bana aşkım , canım diyordu ama kimdi yahu bu adam ?

Kaan da kimdi ?

Ben hiç tanımıyorum bunları...

Uyandığım sırada hayal meyal görmüştüm sanki ben o adamı ama hatırlayamıyorum...

Neyse şimdilik yüzlerine gülümseyip geçiyorum çünkü cidden kaldıramam şimdi başka olayları. Kafam çok acıyordu. Canımın acısı bitince , hayatımın acısına devam ederim. Yani tabi ne olduğunu anlarsam..

*

Ah , evet , aradan tam 3 ay geçti. Ve bu süre zarfında okul 15 tatil dönemine girdi. Neler oldu neler...

İlk önce iyiyim biraz daha. Kaza sırasında kafamı çarpmışım , cam parçaları kafa derimi yırtmış ama iyileştim biraz. Koca 3 ay geçti sonuçta... Ama canım kardeşim Anıl ve ailem yaşamını yitirmişti. Onlarsız yaşamak çok güç olacaktı ama onları bile hatırlamıyordum. Ama nihayetinde ailemmiş o kişiler...

Daha sonraki olayları anlatıyorum şimdi iyi dinleyin..

İlk tabi beni 1 hafta sonra hastaneden çıkarttılar. Halamlar , teyzemler diye bildiğim ama hatırlayamadığım bir topluluk ve yanlarında benim yakışıklı bey. E tabi ben bunlara onları tanımadığımı daha doğrusu hatırlayamadığımı çaktırmamaya çalışarak geçirdim hep. Yüzlerine gülümseyip olayları geçiştiriyordum.

Bir gün o yakışıklı bey evime geldi.

"Lora , aşkım , iyisin biraz daha değil mi ? Hastaneden çıkalı 1,5 hafta oldu nerdeyse ama oturup doğru dürüst konuşamadık bile.."

Ben susarak o yakışıklı beyin gözlerine hapsolmuştum. Öyle dalmışım ki birden onun dürtmesiyle kendime geldim.

"A , pardon , ne demiştiniz ?"

"Lora , bebeğim , resmiyete gerek yok. Ben senin sevgilinim unuttun mu yoksa ? Lora sana ne oluyor cidden ?! Çok garipsin hem de çok.."

Şey , ya bu yakışıklı beyin ismi neydi... A durun hatırlayacağım... Kamil miydi , yok yok , Kemal.. Yok yok daha başkaydı sanki...

"Kazımcım ne yapabilirim , kaza işte..."

"Kazım mı ?! Kazım kim Lora ? Ben Kaan !"

Ay tüh tutmadı gördünüz mü ? Kazım dedim Kaan çıktı. İşte bu durumdan sonra yapacak bir şeyim olmadığını anlayıp ona hafızamı yitirmiş olabileceğimi ve seni bile yani sevgilinsem hatırlayamadım diye dile getirdim. E Kaan olacak yakışıklı bey çok üzüldü. Baya sarıldı bana ve her şeyi hatırlayabileceğimi söyledi.

"Merak etme mavişim.. Bak benim bu gözlerime.. Yeşil gözlerimde boğulmak istediğin adam benim. Bir gün her şeyi hem de her şeyi hatırlayacaksın. Bak bu ellerime.. Ellerim senin en güzel yorganındı. Bana sarıldığını , öptüğünü , ilk çıktığımız günleri bile anlatacağım sana ve her şeyi yaşayıp hatırlayacaksın.

Bu okyanus gibi derin gözlerinde yok olmak isteyen ben , seni yeşil gözlerime hapsedeceğim Lora.."