Ağrıyı yok etmese de hafifleten ilaçlar vardır hani.
Adamlar vardır,
şehirler vardır,
tek kişilik kahvaltı sofraları,
yatağına tırnaklarını geçirmiş anılar,
beyninin içinde bağıran kadınlar,hani rujuyla aynaya "hoşçakal" yazmak isterken beceremeyip de aynayı kıranlardan,
kırdıklarını;resimlerle yapıştırmaya çalışanlardan,
bir de çok sevilen adamlardan..
Vardır işte,
yaralarına tekrar tekrar çomak sokup kanatır her yerini.
Keser saçlarını,
makası da saplar göğsünün orta yerine.
Ve tam orada,
tam orada bekle beni,
yaklaş,
öpeceğim intiharımın en güzel yerinden...
//Selen KANNLER
