Taeyeon's POV
Haisst, kung kelan naman ako nag isip na magbabaggo saka pa naman ako mamalasin. Nakakainis dalawang oras ang class namin sa major pero Hindi ako nakinig kay prof.eh sadyang wala akong gana makinig sa kanya. Im not in the mood, tinignan ko kung sino nagmesage sakin si dad pala. Gusto niya na papuntahin ng office niya, para san? Pagalitan naman? Duh, lagi nalang ganito. Walang araw na di siya magalit sakin nakakasawa na. Yung mommy ko iniwan kami dahil sa lalaki niya, oo galit ako sa mom ko bakit niya pinili ang lalaking yun kesa sakin?
Flashback
Mom: Aalis na ako iha, I want to do this (iyak nitong sabi)
Taeyeon: mom, don't leave me please dalhin niyo po ako. Mommy wag niyo po akong iwan (pagmamakaawa ko)
Mommy: anak, sige I have to go na
Mula noon Hindi ko na siya nakita, nalaman ko nalang kina lola na may kinakasama na daw siyang pamilya masakit pero kelangan tanggapin.
End of flashback
Hyoyeon: Taeng, what happen to you are okay?
Taeyeon: Ahm yup! Asan si sir?
Hyoyeon: eh kanina pa kaya umalis,
Taeyeon: ah ganun ba sige labas muna ako ah magpapahangin lang sandali
Hyoyeon: ok ok
Taeyeon: kelangan ko magpahangin hanggang ngayon kasi nasasaktan pa din ako sa nangyari, bat ba kasi nangayari to sa buhay ko? Papunta na ako sa likod ng school namin, may garden kasi dito ang sarap kasi tingnan di siya masakit sa mata lagi akong andito kung may problema ako lagi akong tumatambay sa lugar nato nakakawala kasi ng stress. Umupo ako sa may bench, "Haist, kumusta kayo? Ok lang ba kayo? Nga pala pinainom ba kayo ni manong?" Tinignan ko kung basa yung lupa, basa naman kaya umupo nalang ako at pinagmamasdan sila sarap kasi ng simoy ng hangin eh... "May problema ako ngayon guys, kasi yung best friend ko gusto niya yung taong gusto ko. Magbabago na sana ako kaso pareho ata kami ng nagugustuhan eh, alam ko nakakatawa kasi ngayon lang ako nagsasabi ng ganito na nagkagusto ako sa isang tao. Pero wala eh, people change nga diba? Haisst, napaiyak nalang ako diko alam bakit kasi para ata akong nasasaktan lahat ng sakit na pinagdadaana ko noon para atang bumabalik. Simula nong iniwan kami ni mommy, lagi nalng umuwi si dad na lasing laging galit. Tahimik walang panahon sakin nakakalimutan niya ako na anak niya, napakasakit isipin na sarili mong ama ayaw kang kausapin oh ayaw kang alagaan. May galit din ako sa ama ko, ginawa ko lahat para ma proud siya sakin pero di pa sa kanya enough yon, sinunod ko siya kung ano ang gusto niya. Buong buhay ko, diko nararanasan na mahalin ng isang ama. Meron din ako pagsisi sa dios kung bakit niya hinayaan na mangyari sakin to. Habang umiyak ako nagulat nalang ako dahil may nagsalita. Hey, are you ok? Siya pala
Tiffany's POV
habang papunta ako sa likod ng school napadpad ako sa may garden ng may narinig akong umiiyak, wait si mayabang umiyak? Mukhang ang lalim ng inisip niya ah, naawa naman ako sa kanya. " Hey, are you ok? Yan nalang ang nasabi ko sa kanya. Mukha naman siya nagulat sa sinabi ko.
Taeyeon: oh your here, (sabay pahid ng luha niya)
Tiffany: na! Nilibot ko kasi ang school natin habang vacant pa ako. Nakita kasi kita dito umiiyak may problema ka ba?
Taeyeon: ahm (ngumiti lang siya)
Tiffany: look, even though were not close, even though were not friends you can tell me what is your problem. I'm here to listen your problems
Taeyeon: about my mom, (sabay iyak)
Tiffany: nagkwento naman siya diko akalain na ang yabang yabang niya pero may ganito pala siyang pinagdadaanan na ganito. Kaya siguro siya ganito? Naawa naman ako sa kanya, kaya diko siya iwasan na yakapin
