Acted, but a slave

Wakker?

Ik knipper met mijn ogen tegen het felle licht dat beetje bij beetje mijn ogen binnenkomt. Mijn hartslag verhoogt. Waar ben ik? Ik probeer omhoog te komen, maar wordt weer teruggeduwd door een hand. Langzaam draai ik mijn hoofd richting de persoon die me omlaag duwde. Daar zit Perrie. 'Je bent wakker,' zegt ze opgelucht. 'Ja, duh, hoezo?' 'Je was 3 weken buiten westen. Nadat je van Night afviel ben je met je hoofd op een steen terecht gekomen. Maar je bent eindelijk wakker.' Met open mond kijk ik haar aan. 3 weken. Dan heb ik zoveel gemist. Maar wacht, ik zou ontsnappen. Heeft Clarissa gewacht, of is ze weg. Of is ze gepakt. Ik moet het weten. 'Mag ik uit bed?' vraag ik lief aan Perrie. 'Niet totdat de dokter geweest is en wat testjes gedaan heeft.' Ik zucht. Ik haat dokters en ziekenhuizen en bloed en spuiten en alle andere dingen die daarmee te maken hebben. Dan komt er een dokter binnen. 'Hallo mevrouw, hoe voelt u zich?' 'Ik voel me goed, mag ik nu naar huis?' De dokter grinnikt. 'Ik ga wat testjes doen en daarna spreken we af wanneer je naar huis mag.' Ontevreden knor ik wat. Ik wil weg hier.

Nadat die dokter wat testjes gedaan heeft is hij de kamer uitgelopen. Ook Perrie is weg. Ze moest weg toen de dokter testjes ging uitvoeren. Ik heb een beetje tegen de dokter gelogen, ik heb enorme steken in mijn hoofd, maar ik wil weg hier. Ik heb Night al 3 weken niet gezien, en hij mij ook niet. Dat gaat problemen opleveren. Ik hoop maar dat er goed voor hem gezorgd heeft, en dat niemand op hem hoeft te rijden. Als dat wel moest, ja, dan ligt die persoon nou ook in het ziekenhuis. De dokter komt binnenlopen. Blij veer ik overeind, maar ik val kreunend terug in de kussens. Dat was iets te snel omhoog. Langzaam kom ik weer overeind, en dit keer gaat het wel goed. 'Je mag morgenmiddag naar huis,' zegt de dokter kortaf, en daarna loopt hij de kamer weer uit.