Düşüncelerimi Bir Kenara İttim.
Bir Süre Süren Yol Sonrası Evin Önüne Geldim.Maviden Ve Evimden Başka Gidecek Bir yer Olmadığından Eve Geldim.
Pencere Önündeki Fesleğenime Ve Diğer Çiçeklerime Azar Azar Su Verdim, Önümde Duran Kalem Ve Kağıtı Elime Alır Almaz ,Tam O Anda Yağmur Başladı.Bu Mevsimde Tam Edebiyatlık Mevsim,Ne Güzel de Yakışıyor Şu Şiirin Mısralarına Sonbahar.
Oturdum Ve Dışarıyı Seyrettim, İlham Perisi Kapımı Tıkırdattı.
"Sen Hep Yağmurlarımı Sevdin,
Bulutlar Ağlarken.
Sırılsıklam Olmadın mı?.
Sevginin Hakkını Verirken."
Yazılar Birikmişti, Bugüne Kadar Yayınevinde Çalışıyor Olsam Bile Aklımdan Kitap Çıkarmak Geçmemişti. Çünkü Benim Yazdıklarıma Eleştiri Yapacak, Beğenecek Veya Uğruna Şiir Yazacak Bir Çevrem Yoktu Bu Şehirde, Bende Hep Hediye Ettim Denizlere.
Kulağıma Fısıldadı Perim,
"Eğer Denizlere Konuşuyorsan Küçük Bayan,Yalnız Değilsindir.
Yalnız Bırakılmışsındır."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mavi Sokak
Cerita PendekAh, hiç unutamayacağım kırgınlıklar birikti içimde, anlatamadım. Anlamadın beni, ciğerimin nasıl yandığını hissedebilseydin keşke.
