***
2 years had passed, ganun pa din yung nararamdaman ko para sa kanya.
Kunsabagay, yung 8 years nga na magkakilala kame hindi nawala yung nararamdaman ko sa kanya e. Yung 2 taon pa kaya?
Malaki na din yung anak nya, mini me nya nga e.
But her eyes and the way she smile, she got it from her Dad. Yes, Trixia have a daughter. Blessie Christin Saavedra.
One time, i got to tell her my feelings towards her.
"Trixia, i just want to tell you something."
We were at Sugar Rush that time and i went to her store para dalawin si baby Bless.
"I love you. I know hindi magandang tignan kase kaibigan ko si Brix. Pero di ko mapigilan e. I fell in love with you the first time i saw you. Sinasabi ko lang to pero hindi ko naman ipipilit ang sarili ko e."
She just smiled at me, then said, "you're Brix's bestfriend and one of Blessie's godfather.
Alam kong hindi pa kita personal na napasalamatan sa nangyare 2 years ago. Pero kung hindi dahil sayo, baka may masama na din na nangyare sa baby ko. At hindi ko mapapatawad ang sarili ko nun.
I was a total mess that time. But then, she came.
Hindi ko sasabihing nakamove on na ko sa pagkawala nya, kase hanggang ngayon namimiss ko pa ren sya. Hanggang ngayon nangangarap pa rin ako na sana kasama ko sya, kasama namin sya.
Sobrang magiging masaya ako kung mangyayare yun.
Pero alam ko na hindi na sya babalik. Tanggap ko naman e.
Pero alam ko sa sarili ko na hindi ko sya kakalimutan. Hindi ko sya kayang kalimutan.
Hanggang ngayon sya pa ren yung laman ng puso ko. At alam kong hindi sya mawawala dito."
Mahaba nyang sabi saken. Nakangiti sya habang sinasabi nya yun, pero ramdam ko ang pangungulila nya para sa kaibigan ko.
Dahil sa paguusap namin na yun, alam kong walang patutunguhan ang nararamdaman ko sa kanya.
Masaya naman sya e. Kontento na sya na nasa buhay nya si Bless. At masaya ako para sa kanya.
Siguro sila talaga ang nakatadhana para sa isa't isa. Kasi kahit wala na si Brix, si Trixia patuloy pa rin syang minamahal.
I just hope i would also find mine. My own great love.
