Sporen van de Dood

Hoofdstuk 2

Er staat een meisje. Ze heeft lang blond haar en een rood jurkje aan. En.. oh my god, ik begin meteen te gillen als ik zie dat ze een bebloed touw om haar nek heeft. 'Jade, is alles oke?' 'L..Liam?' vraag ik met een trillende stem. 'Ja?' zegt hij. 'Waar was je?'. 'Ik kon je niet bijhouden en toen hoorde ik je ineens gillen, weet je zeker dat het goed gaat?' vraagt hij bezorgd. 'Ja hoor alleen een beetje pijn aan mijn knie.' ik probeer het zo overtuigend mogelijk te laten overkomen. 'Kom op, er is echt wel meer aan de hand.' zegt Liam. 'Je gelooft me toch niet'. zeg ik. 'Natuurlijk wel.' zegt hij lief en trekt een scheve grijns. 'Ik uhm zag een meisje met een touw om haar nek en uh er zat bloed op.' Ik zie zijn ogen groter worden van verbazing. 'Maar hoe-. Ik laat hem niet uitpraten. 'Ik zei toch dat je me niet zou geloven!'. 'Nee ik geloof je, het is alleen een beetje raar weet je.' 'Zou je je het niet verbeeld hebben.' vraagt hij. 'Ja ik denk het, maar dan nog maakt het me bang.' zeg ik zachtjes. 'Je hoeft niet bang te zijn, ik ben bij je.' Hij slaat zijn armen om me heen en trekt me dicht tegen zich aan. Ik weet niet waarom, maar bij hem voel ik me veilig. Na een tijdje laat hij me los. 'We moeten maar eens terug naar het kamp.' Ik knik langzaam. We beginnen terug te lopen en hij pakt voorzichtig mijn hand. Terug op het kamp sla ik een hand voor mijn mond. Overal liggen tentenstokken en doeken. Iedereen rent door elkaar heen. 'Awh Liam kon je je meisje niet alleen laten?'roept Bryan. Liam lacht en laat mijn hand los. Hij geeft me een kus op mijn wang en loopt naar de jongenstent toe. Zo'n dertig minuten later staan alle tenten. De meiden waren als laatste, dus corvee. Ik zucht diep en loop dan naar de hoek die ingericht is als keuken. Eline is al bezig met de groenten te snijden. Ze kijkt me even aan maar snijdt dan verder. Dan vertrekt haar gezicht van de pijn. Ik besluit haar maar te helpen aangezien ze zich in haar vinger heeft gesneden. Met een doekje dep ik het bloed weg. Het is best een diepe wond. Ze glimlacht een beetje naar me. 'Zo het bloeden is al bijna gestopt.' zeg ik. Dan plak ik er een pleister op. Ze trekt snel haar hand terug en gaat verder met de groenten. Al snel staat er een maaltijd op tafel. Met z'n allen zitten we rond het kampvuur. Ik leun tegen Liam aan en gaap. 'Ben je moe?' vraagt Liam. Ik knik zachtjes. Hij slaat een arm om me heen en geeft me een kusje op mijn haar. Langzaam eet ik mijn pasta op. We blijven rond het kampvuur zitten tot al het hout is opgebrand en besluiten dan te gaan slapen. 'Pak je spullen en kom dan weer naar buiten.'fluistert Liam in mijn oor. Hij glimlacht nog even naar me en loopt dan richting zijn tent. Onze tent is vanbinnen erg gezellig ingericht. Jessica probeert een klamboe op te hangen, het ziet er zo dom uit dat ik mijn lachen echt moet inhouden. Lis kijkt me aan en klopt dan naast zich. Zuchtend plof ik naast haar neer. Ze stoot me aan en zegt: 'Waar was je vanmiddag?' 'Oh gewoon hout halen.' 'Ja ja hout halen' zegt Lis lachend. 'Gelukkig dat er zeker 10 mensen zich hebben afgemeld.' verander ik snel van onderwerp. Lis grijnst, maar zegt dan: 'Ja anders lagen we nu opgepropt.' We praten nog even over van alles en nog wat. Dan pak ik mijn spullen en loop de tent uit. Buiten is het flink afgekoeld, de kou verspreidt zich over mijn lichaam en ik ril. Een donkere schim loopt op me af.