Moonchange - One Direction

1

20.54

Ik loop met tranen van de kou over mijn wangen naar het huis van mijn broer. Ik pak mijn telefoon om hem te sms'en dat ik er bijna ben, zodat hij de deur alvast open kan doen. Als ik het bericht verstuurd heb, valt mijn telefoon uit.

"Batterij leeg," mompel ik tegen mezelf. Als ik mijn handschoen weer probeer aan te doen, valt mijn nieuwe iPhone ook nog tot overmaat van ramp op de grond. Ik krijg zo'n kleine hartaanval. Ken je dat gevoel? Het lijkt net dat je zelf valt, als je telefoon valt.

"Nee, niet dat ook nog," roep ik gefrustreerd. Ik pak mijn telefoon weer op, en kijk direct naar het scherm. "Gebroken," mompel ik.

Als ik dan eindelijk bij Finn aankom, na een lange wandeling met alle ongelukjes, staat de deur van het grote, houten huis al open. Finn woont midden in het bos van Seanew Falls. Finn, mijn zusje Zoë, en ik, zijn altijd met zijn drieën geweest.

Finn is 23, hij heeft voor mijn zusje en mij moeten zorgen toen onze ouders, samen met onze grootouders een ongeluk kregen. Hij heeft het wel samen met mijn tante Fayenne moeten doen, maar die is zelf ook jong.

21.05

Ik zucht als ik de kleine gang in het huis binnen loop. "He he, daar ben je eindelijk Liv, waar ben je geweest, ik maakte me best wel zorgen, weetje," zegt Finn rustig, als ik de best ruime woonkamer binnen loop.

Ik grinnik. "Ik was alleen even aan het wandelen, ik kwam Evi tegen, ze komt straks langs heeft ze gezegd,"

"Hmm, wat komt ze doen dan?," vraagt Finn nog steeds rustig, ondanks dat ik weet dat hij iets tegen zijn nicht heeft.

"Geen idee, ze wou gewoon even langs komen, ze mist het om met ons te zijn zei ze," reageer ik kalm.

Finn schud alleen zijn hoofd. "Het is volle maan vanavond, Livia," zegt mijn broer als het een tijdje stil is.

"Ik ga toch vaker met haar het bos in als het volle maan is," zeg ik tegen hem. Ik zie aan mijn broers gezicht, dat hij er niet verder met me over in discussie gaat.

21.07

"Koffie?," roep ik vanuit de keuken. "Nee, dankje," hoor ik Finn terug roepen. Op het moment dat ik op de knop druk van het koffie apparaat, hoor ik iemand de trap afrennen. "Livieeeeee," roept mijn zusje als ze me ziet.

"Zowieee," zeg ik vrolijk. Zij maakt me echt altijd vrolijk, en weet mijn humeur meestal zo goed te maken, dat je me ook een paar dagen niet verdrietig, chagrijnig of boos krijgt.

Als de warme koffie mijn mok gevuld heeft, neem ik hem onder het apparaat weg, en schep er een beetje melk in. Als Zoë me een knuffel gegeven heeft, draait ze zich om naar de woonkamer.

Zoë knuffelt me altijd, ook als ik maar een uur ben weggeweest. Wij zijn 2 handen op 1 buik. We zien er totaal het tegenovergestelde uit. Zij heeft blond, stijl haar. En ik ben een brunette met krullen. Daarom gelooft ook niemand dat we echt zusjes zijn.

Maar toch, als ik er ooit achter zou komen dat die mensen gelijk hebben, dan zou ik gebroken zijn. Voor altijd.

21.10

Als ik op de bank ga zitten, naast Finn, hoor ik dat er geklopt word aan de deur. "Het ding is er," zegt mijn broer geïrriteerd.

Ik kijk hem Finn boos aan. "Het 'ding' is een vrouw, en onze eigen nicht nog wel, praat met respect over haar, grote broer," zeg ik nu geïrriteerd tegen hem.

Ik hoor Zoë zuchten, en zie haar ook boos naar onze broer kijken. Ik zet mijn mok met koffie neer op de koffietafel voor ons, en sta op van de bank om de deur te openen voor mijn nicht.

Als ik de lamp in de gang aan doe, hoor ik Evi roepen dat ik moet opschieten.

"Ik kom al, ik kom al," roep ik naar haar.

''Here we go," mompel ik als ik de deurklink naar beneden duw.

__________________________________________________________

Vanochtend zat ik dus te denken, en ik had ineens een "geweldig" idee. Hier is het dus. Ik ga zo veel mogelijk updaten. Maar soms gaat het niet zo veel lukken, omdat ik me moet voorbereiden op mn examens die er aan komen over een paar weken. Maar ik update dus zo veel mogelijk, heb zo veel ideeën ook al voor dit. Soms grote hoofdstukken, soms kleine.

Vote & Comment aub, dankjulliewel <3.