Anlamlı yada kafiyeli cümleler kurmakla uğraşmıcam bugün
Kendimi anlatıcam sadece
Çevremdeki insanları kaybettim
ve kaybetmeyede devam ediyorum
İsyan etmiyorum ama böyle yaşamakta istemiyorum
Baba desen 14 sene önce öldü zaten
Abiler desen ikisi de ceza evine
girdi
Diğeri ile zaten son iki senedir adam akıllı konuşuyorum
17 yaşındayım
Ve boka batmışım
Uyuşturucu, alkol, yalan, kavga anlıcağın baş belasının tekiyim
Normal bi çocukluk yaşamak isterdim asılnda
Yani güzeldi çocukluk yılları
Herşeyden habersiz yalansız dolansız ciğerlerim daha bi temizdi sanki
En büyük hedefim bi oyunu kazanmaktı
Asılında hayat küçük yaşta öğretiyormuş hayatı
Çünkü kazanamazdım oyunları kaybederdim
8 sene geçti ve ben daha öğrenemedim bu oyunun kuralını Halen kaybediyorum
Ama değişen tek şey oyunların yerine artık insanları kaybediyorum
Bunu bile bile yapıyorum galiba
Kardeşlerime düşman kazandırıyorum
Artık kardeşimin yüzüne bile bakamıyorum iki haftadır
Nasıl bir insanım lan ben
Nabıyorum ben
Artık nefret ediyorum kendimden
Tanıyamıyorum kendimi
İnsanlar hata yapar evet
Ama ben hatalarıma her geçen gün yenilerini ekliyorum
Kafayı yemek üzereyim
Kendi kendime konuşmaya insanlardan uzaklaşmaya başladım
Bazen ağlıyorum sonra basıyorum kahkahayı
En çokta anneme üzülüyorum lan
Evlatlara bak ikisi ceza evinde
Biri siktir olup gitmiş
Ben kafayı yemek üzereyim
Yiğenlerimin biri 7 yaşında diğeri 1 babaları nerde lan nerde dur söyleyim dört duvar arasında çok güzel bi hayat ya
Tam çocukluğumdaki aile
Hepimiz bir aradayız
