Demonical Gangster Princess

Chapter 25: Painful Past

Fridge P.O.V

Nagulat ako dahil sa sinabi ni Ice. About us. Ano bang pinagsasabi niya. Hindi kami close at lalong hindi kami magkaibigan. Last time I check. Magkaaway kami

"I want to talk about us" muli niyang sabi at binitawan ang kamay ko.

Automatic na tumaas ang kilay ko dahil sa sinabi niya. Okay fridge. Back to being maldita

"About us? Oh c'mon there never been an us"  mataray kong sabi.  Shemay. Parang narinig ko na ang line na yun. Saan nga ba yun..

"C'mon fridge stop being immature. Gusto kong ayusin kung anong meron tayo. Were not friends but we argue. Were not a couple but we kiss" sabi niya at hinawakan ulit but this time sa bewang naman. Bigla akong nailang kaya tinapik ko ang kamay niya pero hindi niya siya natinag. Hinawakan niya parin ang bewang ko at mas hinigpitan niya pa ito.

"And I want to talk it somewhere private" sabi niya at may kinuha sa bulsa niya.

Nilabas niya ang isang panyo at

Pina-amoy niya ito sakin.

Magsasalita pa sana ako pero huli na dahil nakaramdam na ako ng hilo hanggang sa

I LOST MY  CONCIOUSNESS

Ice P.O.V

Kahit na hindi ko gusto ko ang mga ginagawa ko ngayon pero kailangan ko paring gawin. I will take the risk kahit malaki ang posibilidad na magalit siya sakin.

Gusto ko nang ayusin kong anong meron kami noon. Gusto kong maayos namin to lalo ngayon na mas lumalalim na pagmamahal ko sa kanya. Tama kayo ng narinig.

Matagal ko nang minahal ni fridge. Simula bata pa kami minahal ko na siya. Kahit na twelve years old pa ako noon, nagawa ko na siyang mahalin. Para sakin hindi Puppy love, infatuation or what you call it ang nararamdaman ko para sa kanya. I call it SERIOUS LOVE

Childhood friend ko siya noon habang ang mga parents naman namin ay mag business partner. Dahil dun naging mas malapit kaminsa isat-isa. Partners in crime at partners sa kalokohan ko siya noon. Halos araw-araw, oras-oras, minuto-minuto at segundo-sugundo magkasama kami. At dahil dun nakaramdam ako ng kakaibang feeling toward her. Yung feeling na gusto ko siyang makitang nakangiti araw-araw at gusto kong lagi kaming magkasama. Hanggang sa dumating ang araw na tuluyan akong nahulog sa kanya. And thats the first time I felt Inlove.

 Pero may aksidenteng nangyari na nagpago ng lahat. Nabangga ang sinasakyan niyang school bus dahilan para maisugod siya sa hospital. Nag aagaw buhay siya ng malaman ko ang balitang yun. Pero hindi akalain na may sasama pa pala sa balitang iyon.

Na comatose siya at hindi namin alam kung kailan ito gigising. Halos magunaw ang mundo ko ng malaman ko iyon.

Naaalala ko pa ang araw na yun na halos gabi-gabi ako umiiyak sa sulok ng kwarto ko. Hindi ko matanggap na ang babaeng mahal ko ay tulog at hindi alam kung kailan ito gigising. Tanging pag iyak nalang ang ginawa ko para kahit papaano ay mabawasan ang sakit na nararamdaman ko.

Pero makalipas ang siyam na taon. Nagising ito.

Halos tumalon ako dahil sa tuwa na nararamdaman ko. Muling nabubay ang pag-asa sa puso ko. Nabuhayan ako. Pagkatapos kong malaman ang balitang yun pinangako ko sa sarili ko na magtatapat na ako ng feeling sa kanya. I take the risk. Kahit na may posibilidad na lalayo siya sakin at mawawala ang tinatag naming pagkakaibigan. For her. Isusugal ko ang pagkakaibigan namin. No one knows na baka mutual rin ang nararamdaman niya towards sakin. Walang masama pag umasa.

*Flashback*

5  years ago

Nakatayo ako ngayon sa harap ng hospital kung saan naka confine ang mahal kong si fridge