Kahvaltı yaptıktan sonra annem hazırlanıp evden çıktı. O sırada telefonum çaldı. Arayan ilkokul arkadaşım İpek'ti. O benim sıra arkadaşım, en iyi arkadaşımdı. Biraz sohbet ettikten sonraanladım ki onun da pek keyfi yoktu. Dışarıda bir yerlerde buluşup birer kahve içmeye karar verdik. Hazırlanmam bir saat sürmüştü. İpek beni almaya gelmişti. Birlikte bir Cafe'ye gidip manzarası olan bir masaya oturduk. Menüye baktık, fityatlar baya uçuktu. Birer sıcak çikolatada karak kıldık. Siparişimiz gelene kadar tek bir kelime bile etmedik. İkimiz de manzaraya dalmıştık. Sicak çikolatalarımızın gelmesiyle birden kendimize geldik. İkimiz de birer yudum aldıktan sonra sohbete başladık.
-Görüşmeyeli nasılsın Selma?
-Hiç iyi değilim bu aralar. Kendimi çok kötü hissediyorum. -Yapabileceğim bir şey var mı?
-Maalesef. Sorunu ben de henüz çözebilmiş değilim. Sen nasılsın bu aralar?
-Ben de pek iyi sayılmam. Bu aralar ailemle çok tartışıyorum. Ne desen dediğimin zıttıyla cevap veriyorlar. Galiba bu buluşma çok işe yaramamıştı. Sıcak çikolatalarımızı bitirdikten sonra ikimiz de ayrıldık. Onun da bu buluşmadan memnun olmadığı çok belliydi.
