Deze dag was heel raar begonnen. Ik had werk nodig en ik vond op een website een vacature voor opruimer. Omdat ik toch niets beters kon vinden vulde ik het formulier maar in. Ik had het nog geen minuutt geleden ingevuld of ik de telefoon ging. Ik zag op het scherm van de nummerherkening dat het een privé nummer was. Ik nam nadat het nog een keer afging op. 'Meneer Krops?' 'Ja dat ben ik' 'mooi, over een kwartier staat er een auto voor je deur. Wilt u zo vriendelijk willen zijn om zonder verder moeilijk te doen, klaar te staan zodat de auto u meteen naar ons kan brengen voor het solicitatiegesprek?' 'Ehm.. is goed denk ik.' En de vrouw hing op. Ik keek even op de klok en zag dat ik om 11:00 zal worden opgehaald. Ik sprintte naar boven om mijn randen te poetsen, extra deo op spuiten en snel nette kleding aan te doen. Toen ik mijn blouse had dichtgeknoopt deed ik nog even snel mijn haar en zag dat ik nog vijf minuten had. Ik rende weer de trap af en gleed bijna uit over de krant die op de trap lag. Ik greep me net op tijd vast aan de trapleuning om te voorkomen dat ik viel. De laatste paar treden liep ik heel rustig af. Ik liep door naar de gang waar mijn schoenen stonden en trok ze aan. 'Hoi' riep mijn moeder vanuit de achterdeur. 'Hoi mam' riep ik terug. 'Waar ga jij heen?' 'ehm... ik word zometeen opgehaald voor een solicitatie.' ' oke veel succes!' 'Dankje' en ik deed de voordeur van slot en liep naar buiten terwijl ik de deur achter me in het slot hoorde vallen. Ik keek op mijn horloge en zag dat het over een tien seconden 11:00 was. Ik keek naar het einde van de straat en zag hoe een zwarte auto met geblindeerde ramen de straat in reed en voor mijn huis tot stilstand kwam. De bestuurder stapte uit terwijl hij de motor liet lopen. Hij liep om de auto heen en opende de deur van het passagiersgedeelte en keek mij aanterwijl hij aan zijn ring aan het draaien was. Ik liep naar de auto en vroeg of ik moest in stappen. De man knikte en hielp me met in stappen. Toen hij mijn arm vast pakte prikte er iets in mijn arm en keek hem geschrokken aan. De man glimlachte slechts en toen hij mij had geholpen deed hij zijn ring recht. De bestuurder deed de deur dicht en stapte zelf ook in. Hij drukte op een knopje en alle deuren vielen in het slot. Voordat ik iets kon vragen begonnen mijn ogen dicht te vallen en werd alles zwart.
Toen ik bijkwam wist ik niet hoeveel tijd er verstreken was, maar ik merkte wel dat we remden op een pad van kiezelstenen. De man draaide zich om en toen hij zag dat ik wakker was leek hij opgelucht.' Ik ben blij dat je weer wakker bent. Ik was al bang dat ik je naar binnen zal moeten dragen omdat ik te veel verdovingsmiddel had gebruikt, maar gelukkig heb ik precies genoeg gebruikt en mag je zelf lopen.' Hij drukte weer op het knopje en de deuren gingen weer open. Hij stapte uit en deed de deur van mij open. Hij wou me helpen met uitstappen maar ik wuifde zijn hulp weg en hij liet me zelf uitstappen. Ik keek om me heen en zag dat we op een landgoed stonden die zover het oog strekte bestond uit bos. Wij zelf stonden op het weggetje van grind dat zo'n 100 meter verder op een bocht om gaat in het bos. De andere kant op gaat de weg naar een rond vlak voor een groot landhuis met in het midden een fontijn. De man lootste mij mee naar het bordes waar we de trappen op liepen naar de voordeur waar een kastje stond. De man opende het kastje en voerde een code in. Daarna kwam er uit de muur een scanner voor zijn ogen en die scande zijn ogen. Als laatste klonk er een mechanische stem die vroeg wie hij bij zich had. 'Ik heb de nieuwe opruimer bij me.' Toen hij dat zei ging eindelijk de deur open en stappte hij naar binnen. Ik volgde hem en samen liepen we verschillende gangen door en trappen op en af. Toen we uiteindelijk bij een deur kwamen die aan het einde van de gang stond. Hij klopte op de deur en hij liep weg. 'Kom binnen' klonk het vanachter de deur. Ik opende de deur en zag het silhouet van een vrouw achter een bureau. 'Ga zitten.' En ze wees naar een stoel tegenover haar. Toen ik plaats nam ging ze verder. 'Het spijt me voor al deze voorzorgsmaatregelen maar geloof me, je kan beter zo min mogelijk weten over ons voordat we je hebben aangenomen en je je contract hebt ondertekend. Voordat we ook maar iets bespreken wil ik dat je dit formelier ondertekend waarin staat dat je zwijgplicht hebt en als je die verbreekt we je uit de weg moeten ruimen.' Ze schoof me een pen toe en ik zette er een handtekening onder.
