Το καινούργιο κορίτσι

Part 4

«Λοιπόν», λέει ο Όλι. «Αυτό είναι. Σκουπιδότοπος, κοινόβιο, σωστό αναμορφωτήριο ».
Το Λύκειο του Χάρτσαϊντ δεν είναι τίποτα απ' όλα αυτά. Είναι φωτεινό, μοντέρνο και απίστευτα καθαρό. Είμαι συνηθισμένη σε τάξεις με πόρτες γεμάτες γκράφιτι και ντουλάπια με σπασμένες κλειδαριές και όχι σε καλογυαλισμένα τσιμεντένια πατώματα και πίνακες ζωγραφικής κρεμασμένος στους τοίχους δίπλα στις σκάλες.... Το βρίσκω πολύ εντυπωσιακό.
«Μετακόμισες πρόσφατα στο Χάρτσαϊντ;» με ρωτάει καθώς βρίσκοντας το ντουλάπι μου.
Έδωσα μερικά πράγματα μέσα και κράτησα καλύτερα τα υπόλοιπα. «Ήρθαμε από το Λονδίνο την περασμένη εβδομάδα. Οι γονείς μου έπιασαν δουλειά εδώ ».
Αναρωτήθηκα αν θα ζητούσε λεπτομέρειες. Τι θα του έλεγα αν το έκανε; Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που πρέπει να εξηγήσω και δεν έχω καμία διάθεση να το κάνω.
Προς μεγάλη μου ανακούφιση όμως, δεν με ρώτησε τίποτα άλλο. Μου έδειξε την αίθουσα που μόλις προσπεράσαμε. «Το γραφείο των καθηγητών. Απόφυγέ το, εκτός και αν κάποιος σε προκαλέσει να ρίξεις απορρυπαντικό στη μηχανή του καφέ ».
Άρχισα να γελαω και τότε άρχισα να χαλαρώνω. «Εσύ το έχεις κάνει ποτέ;»
Χαμογέλασε. «Πως το κατάλαβες; »
Ανεβήκαμε μερικά σκαλοπάτια, περάσαμε μια αστραφτερή βιτρίνα γεμάτη κύπελλα και καλογυαλισμένα βραβεία. Ένας ψηλός τύπος με αθλητική φόρμα βγήκε από μια αίθουσα ακριβώς δίπλα. Κοίταξε τον Όλι αυστηρά.
«Αν δεν σκοπεύεις να έρθεις σήμερα στην προπόνηση, Ράιτ, θα σε βάλω στον πάγκο το Σαββατοκύριακο », άρχισε να του λέει. «Δεν δίνω δεκάρα τσακιστή αν....» Και τότε με πρόσεξε. «Ποια είσαι εσύ;»
«Η Λάιλα Μάρεϊ». Το νέο μου όνομα ακόμα μου φαίνεται περίεργο. «Είμαι καινούργια».
«Κι εγώ της δειχνω πού είναι η τάξη της», συμπλήρωσε ο Όλι.
«Η 10Ε ήταν από εδώ την τελευταία φορά που κοίταξα », λέει ο καθηγητής κι έδειξε τον διάδρομο πίσω μας.
«Κόβουμε δρόμο », λέει ο Όλι με αθώο ύφος ανασηκώνοντας τους ώμους του.
Το βλέμμα μου μού το τράβηξε ένα όνομα που ήταν χαραγμένο στη βάση ενός μικρού ασημένιου βραβείου από ποδοσφαιρικό αγώνα, ακριβώς στο ύψος των ματιών μου: «ΟΛΙΒΕΡ ΡΑΪΤ»
«Εσύ είσαι αυτός;» ρωτάω καθώς το περιεργάζομαι.
«Ο πρώτος σκόρερ τη σεζόν που πέρασε », μου λέει αδιάφορα. «Τα λέμε μετά, κύριε ».
«Ράιτ, σε παρακολουθώ», φώναξε από πίσω μας ο καθηγητής.
Ήταν ολοφάνερο πως ο Όλι με είχε πάει από εκεί για να μου δείξει τα βραβεία του. Έπνιξα την παρόρμηση που γεννήθηκε μέσα μου. Αναρωτήθηκα τι θα  έκανε, αν τον αγκάλιαζα και τον φιλουσα εκείνη την στιγμή. Η Λιλ* θα το είχε κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη, η Λάιλα* όμως δεν θέλει να σπαταλάει τον χρόνο της με τα αγορια, όσο χαριτωμένα κι αν ήταν. Από την άλλη πάλι, τι θα πείραζε λίγο φλερτ;

*Λιλ τν φώναζαν πριν πάει στο Χάρτσαϊντ (δηλαδή στο Λονδινο) και είχε έναν τελείως διαφορετικό χαρακτηρα... Και όταν πήγαν στο Χάρτσαϊντ αποφάσισε ότι θα αλλάξει χαρακτήρα και ότι από 'δω και πέρα θα τν φωνάζουν Λάιλα...(το είχε πει στο πρώτο part για όσους Δν θυμούνται)

*Χμμμ...τι θα κάνει άραγε η Λάιλα...θα τον φλερτάρει..; Μήπως κάνει τελικά αυτό που σκέφτηκε ως Λιλ; Ή μήπως δεν κάνει τίποτα;*

Αυτό ήταν...είναι λίγο μικρό και σορρυ...είχα πει ότι θα ανεβασω το ΣΚ που μας πέρασε αλλά το ανεβασα σμρ...το επόμενο Παρτ θα ανέβει αυτή τν εβδομάδα...θενκς για όσους το διαβάζουν και οποίος ενδιαφέρεται έχω φτιάξει άλλο ένα βιβλίο με quotes που εκεί ανεβαζω λίγο πιο συχνά γτ είναι πιο μικρά και πιο εύκολο για να ανεβαζω...ελπίζω να σας αρέσει και μν ξεχνάτε να ψηφίζετε τα Παρτ...θενκς και πάλι..❤❤