Το καινούργιο κορίτσι

Part 8

«Ασ' την ήσυχη, Ιβ», επενέβη η Πόλι. «Λάιλα, παμε».

Τα πόδια μου όμως είχαν στυλωθεθ στο πάτωμα. Αν και είχα την πρόθεση να μείνω μακρια απο μπελάδες, τώρα φοβάμαι πως δεν θα τα καταφέρω. Η Πόλι δεν άξιζε ενα τόσο σαρκαστικό σχόλιο για τα σκουλαρίκια της. Ουτε κι εγώ αξιζα μια τέτοια αντιμετώπιση μονο και μονο γιατί μιλησα στον Όλι. Ποια νομίζει πως είναι και συμπεριφέρεται λες και της ανήκει όλο το σχολείο; Ο θυμός αρχισε να φουντώνει μέσα μου, καυτός, δυνατός και ορμητικός.

Σηκασα το κεφάλι μου και κοίταξα κατάματα την κοπελα. «Δε ρωτας καλυτερα τον τυπο που χτύπησε τατουάζ τη φράση "Βασίλισσα των Πάγων" στον πισινό σου;» της είπα.

Ακολούθησε σιωπή. Η Ιβ με αγριοκοιταξε σαν να μην πιστευε στ' αυτιά της. «Τι ειπες;»

Εντάξει, σκέφτηκα. Η Λιλ μόλις έκανε τη εμφάνησή της. Μια ματια όμως στο προσωπο της Βασίλισσας των Πάγων με έπεισε πως άξιζε τον κόπο.

«Με ακουσες», της απάντησα. «Πάμε, Πόλι. Βρομαει ψαρίλα εδώ πέρα».

«Δεν επρεπε να το πεις αυτό», μου μουρμουρισε η Πόλι την ωρα που με τραβούσε βιαστικά εξω απο την τάξη.

«Η Ιβ Σάμερστοουν πουλάει νταηλίκι!» Η Λιλ μέσα μου ηταν ακόμη οργισμένη. «Πρέπει να αντιστεκομαστε σε αυτους που μας πουλάνε νταηλίκι, αλλιως μας πατάνε».

Το βλέμμα που μου έριξε η Πόλι ήτα γεμάτο δέος και απόγνωση. «Η Ιβ είναι το πιο διάσημο κορίτσι στο σχολείο μας. Το μισό Χάρτσαϊντ ανήκει στον μπαμπά της. Το να την κανεις εχθρό σου είναι σαν...δεν ξέρω, σαν να θες να πυροβολήσεις τον πρόεδρο».

«Σιγά τον πρόεδρο!» είπα.

Γιατί η Πόλι δεν με συμμεριζόταν; Μόλις είχα βγάλει και τις δυο μας απο μεγάλο μπελα! Μια φωνουλα μέσα μου μου ψιθυρίζει οτι τα πραγματα πάμε απο το κακό στο χειρότερο. Προσπάθησα να την αγνοησω.

«Απλώς, πρόσεχε τα νώτα σου», με συμβούλεψε. «Η Ιβ έχει μνήμη ελέφαντα, δεν ξεχνάει ποτέ».

Ο τροπος που το είπε με έκανε να ανατριχιασω. Μέσα σε μια στιγμη ο ο θυμός μου εξαφανίστηκε αφήνοντάς με να συνειδητοποιήσω μια δυσάρεστη αλήθεια. Προφανώς, η Ιβ Σάμερστοουν είναι απο τα κορίτσια που κρατούν κακιά. Κατάλαβα οτι μόλις έκανα ενα τεράστιο λάθος.
Η ξαφνική μου αγωνία πρεπει να φάνηκε στο πρόσωπό μου.

«Έι, μη μου δίνεις σημασία», πρόσθεσε. «Πάντα με αγχώνουν τέτοια πραγματα. Απ' ότι φαίνεται, όμως, εσύ ξέρεις να διεκδικείς το δίκιο σου». Έριξε μια ματια στον καλοσιδερωμένο γιακά μου. «Είσαι σκέτη έκπληξη», μου είπε σκεφτηκη. «Το ξέρεις;». Το τηλέφωνό μου δονήθηκε.