Okul gittikten şarkı söylemek için kafeye geldik. Birçok şey olabilirim ama kesinlikle sözünden dönmeyen bir yalancı değilim. Ege 'ye ne kadar sinirli olsam da ona bir söz vermiştim. Ege için endişelenmeden de duramıyordum. Daha dün ateşi çıkmıştı ve hastaydı. Neyse Esin kendine gel! Bu Ege'ye yaptığım son iyilikti. Ve Ege'yle son kez muhattap olacaktım. Merhaba, merhaba sadece.
Batu ve Damla'yla kafede bir masaya oturduk. Aslında heyecanlıydım. Bir saat içinde 20 küsür insanın karşısında şarkı söyleyecektim. Ege'yi tamamen beynimde rafa kaldırmaya karar verdim. "Şşş, Esin kime diyorum? Yok yok senin beyin hücrelerin ölmüş başka bir açıklaması olamaz." düşüncelerime o kadar dalmıştım ki Batu'nun bana seslendiğini duymamıştım bile "Ay sanki çok gerekli şeyler konuşuyosun da" dedim Batu'ya gülüp. Damla güldü. Damla'nın güldüğünü duyunca Batu Damla'ya döndü "Sen de mi brütüs?" dedi. Damla daha çok gülmeye başlamıştı ki içeri Gökmen girince ciddileşip ona baktı ve gülümsedi. Gökmen yan masadan bir sandalye çekti ve ters sandalyeye oturdu. "Selam gençler" dedi. "Bu masadaki tek genç Damla herhalde " dedim Gökmen'in selam verirken Damla'nın gözünün içine bakmasını ima ederek. Damla masanın altından ayağıma vurdu ve "selam Gökmen, burada ne yapıyorsun?" Diye sordu. "Biraz sonra arkadaşlarım gelecek ayrıca Esin hanım şarkı söyleyecekmiş nasıl kaçırayım?" Göz devirdim "ne demezsinn"
O sırada içeri Ege girdi ve benim düşüncelerim raftan düştü. Yine beni öpmesini düşünmeye başladım. "Ben tuvalete gideceğim." Dedim ve masadan kalktım. "Geç kalma 15 dakika sonra sahneye çıkacaksın" dedi Batu. O kadar olmuş muydu ya? Kafeye baktığımda kalabalıklaşmıştı. Gergince yerimden kalktım. Tuvalete gidip göz makyajımızı bozmayacak şekilde yüzümü yıkadım. Ayılacağım diye çirkin mi olayım ayol? Tuvaletten çıktığımda karşımda Ege vardı " Naber, hazır mısın?" dedi. Yüzüme soğuk bir ifade verip "Evet, hazırım." dedim ve yanından hızlıca gittim. O da peşimden geldi. Sahneye çıkma vaktimiz gelmişti.
En son 3. Sınıftaki halk oyunu gösterimde bu kadar heyecanlanmıştım. Hislerim birbirine karışıyordu. Öfke ve heyecan.
Şarkı bittiğinde Ege'ye dönüp baktım. Doğruca ayaklarına bakıyordu. Niye bu kadar geriliyordu? Benimle şarkı söylemek bu kadar zor muydu? Söylediği hiçbir şeye inanmıyordum. Ege beni sevmiyordu. Sevse böyle mi yapardı?
Tuğçe'nin yanında Güney ve Gökmen'i görünce şaşırmıştım ama Ege hiç şaşırmamış gibi görünüyordu. Alkışlar bittikten sonra sahneden indik. Hemen Damla ve Batu yanıma geldiler. "Süperdin! " dedi Damla ve sarıldık. Batu "Tabi süper olacak kimin kankası?" diye takıldı. O sırada yanımıza Gökmen ve Güney geldi. "Çok iyiydin Esin." dedi Güney. "Gözlerimi üzerinden alamadım." dedi Gökmen. Fakat bunları söylerken bana değil Damla'ya bakıyordu. Onu kolundan cimcikledim. "Yani senden." dedi Damla'dan gözlerini alarak. Damla hafifçe gülerken. "İki dakika konuşabilir miyiz?" dedi Güney. Şaşırmıştım. "Olur." Dedim.
"Buradan çıktıktan sonra beraber sahile gitmek ister misin? Bir şeyler yeriz." dedi Güney. Ne desem bilemiyordum. Kafamı kaldırdım, Ege'nin bize baktığını görünce Güney'e bakıp güldüm "Olur, gideriz." dedim refleks olarak. Eyvahlar olsun
