Ve o an kalbimde bir aci hissetmistim.Herşey bir anda kararmisti goslerim kapanmadan önceki tek gördüğüm kişi andrewdi ve çok az da olsa bana beni birakma deyişini dudaklarindan okuyabiliyordum.
Hastaneye kaldirilmistim ve yasamam imkansiz gibi bir şeydi. Aslında bu acı lucasın kalbime verdiği acinin yaninda hic kalirdi.Artık yasamak için tek bir umudum vardı o da Andrew.Ama ben onun çevresinde olduğum surece onunda Bası beladan eksik olmayacakti.
Ameliyata almislardi beni herşeyden habersiz yatiyordum ama karar vermiştim andrew için yasayacaktim hayata tutunacaktim her ne olursa olsun onu kaybetmemek için elimden geleni yapmayi düşünüyordum.
Ve ameliyat bitmişti hala koma daydim.Andrew ise beni caresiz bir şekilde bekliyordu.
Belki de uyandigimda beni tek mutlu edecek şey bradin yakalanip hapse atilmasi olacakti.
1 hafta gecmisti yavaş yavaş iyileşiyor gibiydim ve andrew bir an olsun başımdan ayrilmamisti.
Ona minnettardım ve yavaş yavaş duygularim değişiyordu.
Belki lucasi ömrüm boyunca bana yaptiklari iyi kotu herşey yüzünden unutamiyacaktim ama andrewide gerçekten sevmeye baslamistim.
Göslerimi actigimda andrew yanı
basimda uykuya dalmisti yavaşca eğilip yanagindan optüm ve uyandi.Uyandigimi görür gormes sevinçten bağırmaya baslamisti ve bana sımsıkı sarıldı bende ona.Kokusu bile bi baskaydi.Sonra oda beni yanagimdan optu ve "seni kaybetmekten çok korktum birşey olacak diye içim gitti ama çok şükür ki karsimdasin ve sana sarilabiliyorum" dedi.
Gözlerim doldu o an hiçbir şey diyemeden sarıldım.
Uzun uzun bakti ve heyecanla bana 1 gusel haberinin olduğunu söyledi merak etmiştim bradin yakalanip hapse atildigini ve ayrica beni rahatsiz etmesi üzerine cezasinin 2 katina cikarildigini soyledi.O kadar sevinmistimki belki de su son zamanlar içinde duyduğum tek ve iyi haber buydu.
