Whatsapp | Baekhyun

2.5

*Aradan 4 gün geçmişti ve Eun Mi ile Baekhyun birbirlerine tek kelime bile etmemişlerdi. Sanırım bu olay ikisinin üzerinde de uzun süreli bir etki göstermişti. Eun Mi her zamanki gibi her saniyesini Baekhyun'u düşünerek geçirmişti. Okuldan geldiği gibi çantasını bir kenara fırlattı ve üzerine pijamalarını geçirip mutfağa indi. Şu 4 gün içerisinde pek bir şey yememişti. Yeme isteğide yoktu zaten. Baekhyun'un dengesizlikleriyle, duygularını karıştırması onu baya bir üzmüştü. Ne sanmıştı ki? O basit bir hayrandı. Sadece Baekhyun'la konuştuğu için bile Tanrı'ya şükretmeliydi ki artık konuşacaklarını da pek sanmıyordu. Bir süreliğine hiçbir şey düşünmek istemiyordu. Tabağa gevrekle süt doldurup televizyonun karşısına geçti ve kanalları karıştırdı. Arada hızlı hızlı geçerken gözü bir şeye takıldı ve hemen geri tuşuna bastı. Bu gördüğü onun harika, içten, mükkemmel gözleriydi. Bu oydu. Hoşlandığı çocuk, hayatını adadığı, bütün hayatını onun üzerine kurduğu çocuk. Şarkı söylüyordu. 'Bugün bir programı olduğunu bilmiyordum.' diye geçirdi aklından. O gevreğini kaşıklarken annesi mutfağa girdi ve yine azarlar bir tonda konuştu.*

"Park Eun Mi! Kendine zarar veriyorsun. Şöyle şeyler yemeyi kes artık!"

"Ben halimden memnunum anne."

*Yine her zamanki cevabını verip geri dönmüştü kendi haline. Annesi ise bu durumdan hoşnut olmayıp dolapta duran kimbapı çıkardı ve kapağını açarak Eun Mi'nin önüne koydu.*

"Bunu ye. Şimdi üstümü değiştirmeye gideceğim ve geldiğimde bunların hepsi bitmiş olacak. Anlaşıldı mı Bayan Park?"

*Son kez Eun Mi'nin yanağını öpmeyi ihmal etmeden mutfaktan ayrılmıştı Eun Mi'nin annesi. Eun Mi yiyip yememek konusunda düşündü. Gerçekten karnı açtı ve bu tür şeylerle çokta doymuyordu. Sonunda karar verip kimbapı önüne aldı ve yemeğe başladı. Yerken de bir yandan televizyondan gelen muhteşem sesi dinliyordu. Kimbapın son kalan lokmasını da ağzına attıktan sonra sessizce mırıldandı.*

"Acaba ben de bir gün seni görebilecek miyim Byun Baekhyun."