HIRSIZ

BÜYÜK GÜN

Sabah ilk duyduğum ses bir hışıltıydı ve biri perdeyi açmıştı ve içeri güneş doldu.Uyanmak istemiyorum ne diye açıyorsunuz kardeşim ya güneşi biraz kenara alın lütfen.Hemşire gelmişti

-Hanımefendi sizi hazırlamam gerek

-Uyuyorum ben

-İşimizi zorlaştırmayın şu ilacı alın öncelikle lütfen

Verdiği ilaç haptı ve ben yutmayı beceremeyen biriydim o yüzden sekizinci denemede yutabildim.Tuhaf tadı vardı iyice bedenime ağırlık çöktü diye düşünürken yeniden uykuya daldığımı hatırlıyorum.

Uyudum ama rüya görmüyordum hissetmiyordum.Galiba beni kandırmışlardı.Ne kadar sürdü hatırlamıyorum.Gözlerimi yarılamamla bedenimde bir acı hissettim evet bana acımamıştı o vicdanı.Büyük bir odada yatakta yatıyordum hem bedenime bakmak istiyorum hemde korkuyorum.Korkumun önüne geçemedim

-Kendinizi yormayın birazdan doktor bey kontrollerinizi yapacak

Yaren girdi odaya

-Nasılsın

-İlaç demişti beni uyuttunuz

-Özür dilerim ama rahat duramayabilirdin

-Bitti mi istediğinizi benden çaldınız mı

Hem ben hem de o dayanammaış ağlıyordu.Hayır o ne ne oluyor ki tabi biraz vicdan yaptı sonradan

-Korkma bak abim olmasa bile ben hep yanında olur sana destek olurum

-Vicdan yapma

-Deme böyle şeyler üzgünüm bak hem ailene de kavuşmuş olacaksın artık

Artık tek tesellim buydu.Yıldırım girdi odaya

-Sen çık ben kalırım yanında

Yaren çıktı odadan.Yalnız kalmıştık.

-Bir hafta boyunca evde doktor gözetimi altında kalacaksın

-Evime gitmek istiyorum öküz öldü ortaklık bitti

-Hayır

-Kimseye birşeyden bahsetmem davadaki karşı taraf kaçırdı derim istemiyorum o evde falan kalmayı bana ait olan hayatıma dönmek istiyorum

-Tamam sadece üç gün kontrol altında kalacaksın ondan sonra paranı alır gidersin

-Küfretseydin dövseydin istemem senin kanlı paranı benim yoluma bir daha çıkmayın o bana yeter

-Nasıl istersen

-Keşke en baştada sorsaydın bunu şimdi nişanlın ve cici kardeşi daha mutlu mu peki

-Evet çok mutlular

Kendime söz geçiremedim ağladım yine ilk gün Yıldırım hep yanımda idi bir dakika bile ayrılmadı yanımdan.İkinci gün gitti ve gelmedi.Üçüncü gün yaren yanımda kaldı ve ben bu üç gün içinde hiçbirşey yemedim ve içmedim.Bir saat sonra çıkışımı yapacaklar ve kendi evime gidecektim.Üstümü giydikten sonra Yıldırım geldi elinde lokanta poşetleri vardı

-Önce yemek yiyeceksin açlıktan bir yerde bayılman pek iyi olmaz

-İstemiyorum

-Niyetini sorduğumu hatırlamıyorum

-Korkuyorum

Bunu duyunca başını iyice yere eğdi ve yutkundu

-Korkma doktor onay verdi

-Şimdi böbreği alınca orda boşluk oluştu ya yediğim şeyler ya oraya düşerse ne olacak

gülmemek için tuttu kendini ama ben ciddiydim korkuyorum

-Vitamine ihtiyacın var

-Serum olarak versinler

-Yemezsen burdan çıkamazsın

-Yemeyeceğim

Bir saat sonra kararlı olduğumu anlayınca burnumu sıkıp ağzımı açtırarak yemek yedirdi her lokmada ölmeyeyim boşluğa düşmesin diye dua ettim

-Bitti gidebilirim artık

-Ben evine bırakacağım

-Bir daha yüznü görmek istemiyorum o yüzden çabuk ol

Arabada sessizlik hakimdi hiç konuşmadık.Evin önüne geldiğinde arabadan arkama bakmayıp indim ve artık herşeyin tamda bu kapının önünde başladığı yerdeyim