Oturduğum bankta ayağımı ayağımın üstüne atmış, etrafa göz gezdiriyordum. etrafı bir sessizlik kaplamıştı. Yağmur yağıyordu , hava inanılmaz derecede soğuktu. sanki, birazdan fırtına çıkacak gibiydi. ama buna rağmen, benim üstümde bir mont bile yoktu. evet üşüyordum ama bu sorun değildi. üşümem, hasta olmam umrumda bile değildi. kendimden , insanlardan, insanların kendilerinden büyük egolarından ve yargılamalarından bıkmış usanmıştım artık.
benim kalbim, soğuk olan havadan bile daha soğuktu.kalbim sanki buz gibiydi. insanlar sürekli beni yargılıyorlardı oysa ki benimde bir kalbim olduğunu unutuyolardı.
insanlar beni yargılaya yargılaya kendimden dahi nefret etmeye başlamıştım. çirkin bi kızdım. kısa küt saçlarım kızıl rengi ile omuzuma gelıyordu. gözlerim ela renkliydi. beyaz tenli ve zayıf bir kızdım. omzumda morluklar, yüzümde morluklar dudağım kanıyor ve gözüm mosmor bir şekildeydim. heryerim morluklar ile kaplıydı...
bu morluk ve yaraları emly adında bir kız yapmıştı. okulun popüleri. Bir de kendinden büyük egosu ile kendini kraliçe zannediyordu. aptal sürtük.
ben neden hiç bir zaman mutlu olmamıştım. olamıyordum? ben KARANLIK bir kızdım. kolay kolay herşeye ağlamaz, güçlü kalırdım. hemen hemen her insana sert davranırdım. ben böyleydim. ben lana'ydım.
şimdi ise bankta ezik gibi oturuyordum,dudağımdan kanlar akıyordu. gözüm kan toplamıştı. etraftan bazı insanlar geçiyordu. bana korkmuş ve şaşırmışcasına bakıyorlardı.
dudağımdan akan kanı elimle sildim. ve en sonunda banktan kalkarak sırt çantamı taktım omzuma. arabama doğru yürüdüm. arabam, bordo renklerinde üstü açık bir jip.
