Asi Cadı

3.bölüm

Asi Cadı

3.bölüm

Dün anne ve babasının söylediklerini hatırlayınca istemsizce geriliyordu ama bir yandan haklı olabilirlerdi şansını denemekten bir şey olmazdı gerçi onu bulmak biraz zordu çünkü telefon numarası yoktu belki tesadüf eseri karşılaşa bilirlerdi beklemekten başka çaresi yoktu ama şöyle bir analiz ettiğinde o tip erkeklerin gideceği tek yer gece kulüpleri olurdu bugün önemli bir gündü nedeni ise annesi ve babası romantik dakikalar yaşayacaktı o yüzden bugün evde tek başına kalacaktı dünü asla unutmayacaktı tüm günleri öyle geçse çok güzel olurdu en iyisi dışarı çıkmak evde oturmaktan iyidir büyük ihtimal o çocuk olumsuz bakacaktı zaten sırf denemek için konuşmaya çalışacaktı zaten bir daha kaba davranırsa onunla tekrar buluşmaya niyeti yoktu hayatı zaten güzel gidiyordu ne gerek vardı ki hatta belki biraz ev için alışveriş yapardı ama kendi evi için alışveriş hiç yapmazdı çünkü yemeğini dışarıda yemeği tercih ederdi ama artık o evde kalmadığına göre alışveriş yapabilirdi o en çok sevdiği tulumunu giyip dışarı çıktı annesinde anahtar vardı geldiklerinde girerlerdi nasıl olsa birkaç gündür hava çok güzeldi ama aslına bakılırsa en çok sevdiği mevsim kış ne yöne gideceğine henüz karar veremezken telefonu çalmaya başlar belli ki anne siydi kim bilir ne için aramıştı

-anne bir şey mi oldu neden aradın

-hiç kızım sadece bir şey soracaktım çocuğu buldun mu

-aman anne sende sorduğun soruya bak kapatıyorum

Sırf bu yüzden aramıştı takmıştı bu çocuğa hayır yani tanışmak zorunda değildi ki istese arama gereği duymaz sırf annesi ve babası istedi diye arıyordu zaten ama nerde bulacaktı onu bilmiyordu sanırım en iyisi alışveriş merkezine gitmekti oradan da ev için alışveriş yapardı zaten geriye pek bir zaman kalmıyordu yaklaşık yarım saat sonra varış yerine ulaşmıştı burası öyle sıradan bir alışveriş merkezi değildi adeta dev gibiydi ilerleyeceği sırada biri ona çarpar sanırım şu çarpma olayları cidden sıkıcıydı hele o lunaparkta olan çarpışmayı hatırlamak istemiyordu ama işte unutmak imkansızdı bir insan karşısındaki insandan özür diliyorsa kaba bir şekilde cevap vermeye gerek yoktu sadece çarpmıştı o kadar ismini dahi bilmediği kişi hala önünde duruyordu ama kafasını dahi kaldırmamıştı düşüncelere dalmıştı fakat o sesi hemen tanıdı

-sen bana kaba davranan kişi değil misin

-evet ta kendisiyim şaşırmışa benziyorsun karşılaşmamız tesadüf sanırım

Resmen şaşkınlıktan ağzı kalmıştı bu nasıl tesadüf olabilir hem de durduk yere şaka gibi bir gün resmen annesine anlatsa o bile şok olurdu

-o gün için senden tekrar özür dilerim kötü bir gündü biliyorum acaba tanışabilir miyiz ? sakıncası yoksa

-seninle tanışmak mı emin olamadım açıkçası her neyse bence de o olayı unutalım

Bu insanla konuşmak vakit kaybıydı resmen aşık olmak istemezdi hele babası bunu görse eve almazdı sadece ismini söylese yeterliydi fazla detaya gerek yoktu

-bende öyle dedim zaten unutmak en iyi çözüm ismim Merve

-Bende Gökhan umarım iyi anlaşırız sana telefon numaramı veriyorum ararsın artık

Konuşma bu şekilde bitmişti zaten kısa sürsün diye ismini söylemişti kendi numarasını vermemişti aramaya niyeti yoktu kendi hayatına bakacaktı ayrıca konuşması itici gibiydi o ayrıldıktan sonra kendini alışverişe yönlendirdi önce evin ihtiyaçlarını alacaktı tıka basa doldurup öyle gidecekti eve azıcık abartmakta fayda vardı babası kızmazdı nasıl olsa çünkü abur cubur en az kendisi kadar çok seviyordu babasıyla güzel dakikalar yaşamak keyfini yerine getiriyordu babasından ve annesinden başka kimseye güvenemezdi bu hayatta hele bugün tanıştığı birine asla güvenemezdi alışverişi tamamlayıp eve gitmek için acele ediyordu adeta istese az daha durabilirdi fakat evet gitmek istiyordu gerçi evde yine tek başına kalacaktı alışveriş yapmadan önce babası mesaj atıp geç geleceklerini söylemişti sıkıntıdan patlarsa ne yapabilirdi ki saatlerce oturup canı fena şekilde sıkılacaktı ama sırf bunun için onların romantik dakikalarını bozacak değildi elbette ailesiyle vakit geçirecekti sadece bugün yoklardı aslında o gün kafe de gördüğü kızla arkadaş olsaydı canı hiç sıkılmazdı ama işte hata yapmıştı onu bulamazdı ki nasıl Gökhan la tesadüf bir şekilde karşılaştılarsa onunla da tesadüfi bir şekilde karşılaşması gerekirdi normalde arkadaş edinen bir insan değildi gerek duymuyordu zaten gerek duyması için sebep yoktu ki böyle biriydi sonuçta gece yarısı neredeyse olmak üzereydi ve hala evde ses yoktu babasının da söylediği gibi gerçekten de geç geleceklerdi flim izlese fena olmazdı aslında ama babasıyla izlemek daha keyifliydi ayrıca babası kahramanıydı başına en ufak şeyse hemen kurtarırdı sığınabileceği tek insandı tabi annesi de öyle daha çok babacı olarak bilinirdi babasının yeri onun için ayrıydı ama şu Gökhan'ı arasa nasıl olurdu gece yemeğine kalabilirdi sonuçta gece yarısı olmuştu babası ve annesi birazdan gelirdi zaten telefonunu bulup Gökhan'ı tuşladı ve anında açtı hiç beklemiyordu açıkçası

-Merhaba gece yemeğine gelmek ister misin

-şaka mısın acaba gece yarısı yemeği ne akşam yemeğini anlarımda gece yarısını ilk defa duyuyorum

-olabilir belki kafayı yemişimdir annem ve babam evde yok

Bence kesinlikle kafayı yiyordu evde tek başına kalmak böyle şeylere yol açabiliyormuş demek ki neden hala gelmediler merak etmişti adeta acaba başlarına bir şey mi gelmişti ağlayacaktı neredeyse

-her neyse görüşürüz rahatsız ettim kusura bakma

-yarın gelirim belki zaten gece yarısı olmuş ailende birazdan gelir dert etme aklına başka şeyler sokma görüşürüz

Sadece bu kadar sürmüştü ama Gökhan çok güzel konuşmuştu belki de en başından beri çocuğun günahını alıyordu kötü biri değilmiş meğersem iyi arkadaş olabilirlerdi hatta ailesiyle tanıştırmalıydı zaten annesi Gökhan'la tanışmasını istiyordu gözleri kapanmak üzereydi ve hala gelmemişlerdi kesin başlarına bir şey geldi telefonundan babasını arayıp bekledi

-baba nerdesin çok merak ediyorum sizi

Ve başkasının sesini duydu söylediği şeyler yere çökmesine neden olmuştu babası ve annesi gelirken kaza yapmıştı bu nasıl olabilirdi yıkılmıştı adeta babası olmadan annesi olmadan ne yapacaktı kendini toparlaması lazımdı hemen hastaneye gitmeliydi böyle durarak bir şeye varamazdı Gökhan'ı aramalıydı yalnız başına hastanede kalamazdı hemen ayağa kalkıp koşar adımlarla evden çıktı o sırada telefonundan Gökhan'ı aradı

-Gökhan lütfen gel annem ve babam kaza yapmış korkuyorum onlara bir şey olacak diye hemen gel yalnız başıma bırakma beni

-hemen geliyorum bana hastanenin adını mesajla yolla anında orada olacağım

-tamam hemen gel

Telefonu kapatıp hastanenin ismini mesaj yoluyla Gökhan'a yolladı umarım biran önce gelirdi gözünden yaşlar durmadan akıyordu ne olur onlara bir şey olmasın ölürlerse dayanma gücü kalmazdı ilk defa kendini bu kadar bitkin kötü hissediyordu ayrı eve çıkmamalıydı en büyük hatayı yapmıştı ailesinin yanında olmalıydı her zaman hastaneye ulaşmasına çok az kalmıştı buranın doktorları işinde çok iyiydi kesinlikle kurtulacaklardı köşeyi döndüğünde Gökhan'ı orada otururken gördü oraya ilerleyecekken daha fazla dayanmadan kendini tekrar yerde buldu sanırım bayılmıştı ama Gökhan'ın sesini uzaktan duyuyordu kendine gelmesi uzun sürebilirdi babası ve annesi uyanana kadar hastanede duracaktı bugün günü kötüydü resmen neden bunlar olmak zorundaydı o kaza yapan kendisi olmalıydı

Bölüm Sonu