Asi Cadı

4.bölüm

Asi Cadı

4.bölüm

Dün baygınlık geçirmişti şuan bir odada yatıyordu annesinden ve babasından bir haber yoktu belli ki hastaneye getirdiklerinde hemen ameliyata almışlardır yanında Gökhan vardı azda olsa teselli edebiliyordu dün olanlar ağır gelmişti mutlu günleri varken neden bir anda kötü bir gün yaşadılar her şeyin biran önce bitmesini istiyordu dayanmak çok zordu annesi ve babası ameliyattayken burada yatıp durmak yerine bir şeyler yapmak istiyordu biran kalkmayı denedi fakat Gökhan engel oldu

-delirdin mi sen yatıp dinlenmen lazım annen ve baban iyileşecek merak etme

-burada yatmak sıkıcı onların yanında olmalıyım

Ne derse desin hepsi boşunaydı her kalkmaya yeltendiğinde Gökhan onu sürekli yatırıyordu neden böyle yapıyordu bir şeyler yapmak istemesi suç mu serumu da bitmişti zaten daha fazla yatmaya gerek yoktu bence şuan yanında Gökhan olmasaydı çok iyi olurdu ne diye haber vermişti ki odaya doktorlar girince annesinin ve babasının iyi olduğunu öğrendi birazdan yoğum bakıma alacaklarmış artık endişelenmesi gereken hiçbir şey yoktu sadece uyanmalarını bekleyecekti Gökhan'a yandan bakış atıp

-bak artık dinlenmeme gerek kalmadı başımda dikilip durma

-hayır üzgünüm başında dikileceğim ne yapacağın belli olmaz sonra

Ay resmen gitmiyordu ne inatçıydı istemiyordu işte tamam kendi çağırmıştı fakat artık kalmasını gerektirecek bir durum yoktu ayrıca yakın bile değillerdi ne kafasını yaşıyor bu homurdanarak diğer tarafa döndü onun yüzünü görmek istemiyordu bence azıcık uyusa belki giderdi

-sinirlenmen boşuna gitmiyorum dediysem gitmiyorum

Kendi kendine konuştuğunun farkında mı acaba hiç cevap vermeyecekti umurunda değildi sakin kalmalıydı hemşireler bazen odaya giriyordu ama sadece serum takmak için aslında hiç gerek yoktu kendini iyi hissediyordu annesi ve babası uyanacaktı ve Gökhan gitmek bilmiyordu onu çağırmakla hata yapmıştı zaten

-neden gitmiyorsun yalnız bırak beni artık iyiyim ağaç gibi burada dikilmene gerek yok

-sen neden bu kadar kabasın ben seninle normal şekilde konuşurken bana sert cevaplar veriyorsun kendine çeki düzen ver ben seni motive etmek için buradayım

Aslında bir bakıma haklı olabilirdi sonuçta motive etmek için gelmişti sert cevaplar vermesine gerek yoktu gerçeği ona söylerse yanlış anlayabilirdi o yüzden doğruyu ona söylemeyecekti kolundaki serumdan kurtulup anne ve babasının kaldığı odaya yöneldi gerçekten de öyleydi durumları iyiydi buda demektir ki birazdan uyanacaklardı sonrada mutlu bir şekilde eve gideceklerdi ve kazanın nasıl olduğunu öğrenecekti yoğum bakım ünitesinden çıkan doktorun yanına gidip

-durumları iyiye gidiyor değil mi birazdan uyanacaklar

-evet durumları iyiye gidiyor uyanacaklar merak etmeyin moralinizi bozmayın

İşte doğruyu söylüyordu o sırada yanına Gökhan gelir

-ay sen hala gitmedin mi yeter artık dolanma peşimde sapık gibi

Gerçekten laftan anlamıyordu sürekli peşinde dolanıyordu sıkılmıştı artık babası uyansın şikayet edecekti bakalım bir daha karşısına çıkabiliyor' mu hayır yani başka işi gücü yok muydu ne günah işlemişti aşık' mıydı neydi

-ayrıca ailenle tanışmayı istiyorum senin gibi güzel bir kızı doğurmuşlar sonuçta

Bu ne dediğinin farkında' mıydı acaba bence kesinlikle saçmalıyordu yalan söyleme ihtimalide vardı şuan yavaştan kızardığını hissediyordu bu tepkiler ilk defa oluyordu hiç hissetmediği duygular içerisine girmişti ne yapmalıydı bunun için susup durmalımıydı yoksa kestirip atmalımıydı karar vermek çok zordu böyle bir durumdayken hem de kendini tokatlasa nasıl olurdu kendine gelir' mi buradan hemen uzaklaşması lazımdı Gökhan'ın bir an güldüğünü fark etti

-utanmana gerek yok ki doğruyu söylüyorum gerçekten güzelsin

Neden utandırmaya devam ediyordu ki aklını başka yere yönlendirmeliydi anne ve babasına yönlendirmesi gereken yerde Gökhan'ın söyledikleri zihninde dolanıyordu doktor yoğum bakıma girdiğinde bakışları o tarafa yöneldi ve beklenen an gelmişti anne ve babası uyanmıştı kendine gelebilmişti sonunda Gökhan'ın söylediklerini düşünmesine gerek yoktu artık fakat bunu ailesine kesinlikle anlatmalıydı kısa sürelide olsa anne ve babasının yanına girebildi mutlu bir şekilde gülümsüyorlardı korkudan ölmüştü resmen onlara bir şey olacak diye artık her şey geride kalmıştı evlerine dönebileceklerdi faka birkaç gün burada kalacaklardı sonuçlar iyi olmaya devam ederse anca öyle çıkabileceklerdi Gökhan kimseye görünmeden nasıl içeri girdiyse yanına geldi ailesine uygunsuz bir şey söylerse kafasını kıracaktı

-merhabalar efendim beni duyuyorsanız bir şey söyleyeceğim kızınız çok güzel beğendim

Bir gün bu Gökhan'ı öldürecekti saçma sapan şeyler söylüyordu ama babasından öyle bir cevap geldi ki şok oldu adeta

-duyabiliyoruz merak etme evet kızımız çok güzel bir bakmışsın sende damadımız olmuşsun çok yakışıklısın

Bunu nasıl derdi babası kazadan sonra kafası bulanık oldu herhalde ne dediğini bilmiyordu çünkü ayrıca utandırmaya ne gerek vardı yerin dibine girmişti annesi de birazdan darbeyi koyacaktı nasıl olurda böyle birine onay verirlerdi tüm gün boyunca peşinden ayrılmamıştı adeta yapışmıştı gitmesini umarken hala buradaydı dışarı çıkıp temiz hava almalıydı boğulacaktı çünkü

-ay kızım utandı ne var bunda yani evlenseniz çok güzel olur

-tabi efendim kızınızla evlenirim

Darbe üzerine darbe alıyordu utanmaktan pancara dönüştü neden böyle bir günde bunları yaşamak zorundaydı kendini hastaneye kapatacaktı sonunda o olacaktı daha fazla bu sahneye tanıklık edemeyecekti kimseye bir şey söylemeden orayı terk etti acilen eve gitmesi gerekiyordu olanları zihninden çıkarması gerekiyordu evde yalnız kalmak iyi gelecekti sonra ailesiyle bu olayı tartışacaktı Gökhan'a aşık olmayacaktı ideal erkek adayı o değildi peşinde dolanıyor diye çıkmak gibi bir düşüncesi yoktu zaten eğer ailesi o kadar istiyorsa Gökhan'la evlenmesini yeni bir çocuk yaparlardı o zaman hastaneden çıkıyordu ki Gökhan'ın kolunu tutmasıyla bir anlığına durup onun yüzüne baktı

-sen kendini ne sanıyorsun ailemin yanında nasıl öyle şeyler söylersin onlar onay verebilir fakat ben seninle asla evlenmem bunu böyle bil ayrıca ideal tipim değilsin

Aslında ideal tipi falan yoktu kandırıyordu uzaklaşsın diye tekrar bir şey söyleyecekken Gökhan'ın dudaklarına yapışmasıyla söyleyeceği şey yarıda kalır bu neydi şimdi neler oluyordu o hisleri tekrar yaşıyordu aşık olmak istemiyordu tek istediği şuan kaçmak fakat sanki ayaklarını dahi hareket ettiremiyordu ömründe kimse onu öpmemişti bu ilk defa oluyordu kalbi gittikçe hızlanıyordu eminim bunu Gökhan'da fark etmiştir şimdi ne yapacaktı kestiremiyordu sırf öptü diye evleneceği anlamına gelmiyordu onu hızlıca itip tokadı yapıştırdı

-sen kimsin nasıl olur da beni öpersin aklın alıyor mu benim ilk öpücüğümü çaldın insan aşık olmadığı birini öper mi delirdin mi sen bir daha karşıma çıkma yoksa senin için hiç iyi olmaz

-ben senden gerçekten hoşlanıyorum özür dilerim her şey bir anda gelişti haklısın öpmemeliydim fakat artık çok geç öptüm seni ama pişman değilim cevabını bekleyeceğim

-boşuna beklersin asla sana evet demeyeceğim senin yüzünü görmek istemiyorum artık

Çok sinirlenmişti bunu yapmaya hakkı yoktu şimdi ne yapacaktı ailesine ne söyleyecekti öyle hemen Gökhan beni öptü diyemezdi ömrü boyunca unutamayacağı bir gün yaşamıştı Gökhan'ı asla affetmeyecekti

Bölüm Sonu