Lauren'in ağzından..
'' JOSEPH ÖNÜNE BAK! ''
Joseph önüne dönüp direksiyonu hızla sağa sola çevirmeye başladı. Nereye , nasıl gittiğimizi bilmiyordum ve , onun da bildiğini sanmıyordum.
'' LANET OLSUN! LANET OLSUN! ''
Duvara çarparak büyük bir sarsılmayla durduk. Evet , yol boyunca çok sarsılmıştık ama çarpmamız o kadar da kötü olmamıştı. Sonunda bu korkunç anlar sona ermişti , derin bir ''Oh!'' çektim.Joseph'in başı kanıyordu , kötü gözüküyordu. Acaba bu onu öldürür müydü? Endişeli olduğumu farketmemesi için gülümseyerek Joseph'e baktım.. Ama onun bakışları endişeliydi? Bir dakika , etraf neden birden bire kararmaya başlamıştı? Sesler , sesler neden boğuklaşmıştı? Göz kapaklarım... Artık benim isteğime göre hareket etmiyorlardı.
'' LAUREN? HAYIR , HAYIR. LÜTFEN DAYAN! LAUREN! ''
.....................................................................................................................................................................
Joseph'ın ağzından..
Bir duvara çarpıp durmuştuk. Başımının kanadığını farkettim ama umrumda değildi. Lauren'i kontrol etmek için baktığımda ise onunkinin daha beter olduğunu görmüştüm.
''Oh!'' dedikten sonra bana gülümsedi. Onu şüphelendirmemek için ben de gülümsemeye çalıştım ama gözlerim hala başındaydı. Şansımıza , etrafımızda kimseler yoktu. Ambulansı kendimiz aramalıydık.
Ben bunları düşünürken Lauren'ın gözleri ağır ağır kapanmaya başlamıştı. YOKSA , YOKSA ÖLÜYOR MUYDU?!
'' LAUREN? HAYIR , HAYIR. LÜTFEN DAYAN! LAUREN! ''
Ne yapacaktım? Hemen ambulansı aramalıydım. Ya öldüyse?
Bir yandan ölmemiş olmasını dilerken telefona sarıldım.
.....................................................................................................................................................................
Lauren'ın ağzından..
Korkunç bir baş ağrısıyla uyandım. Etrafımda koşturan bir sürü insan vardı. Hiçbirini tanımıyordum. Kimlerdi? Neden buradaydım? Neler olmuştu? Peki , başımda duran ve bana bir şeyler söyleyen çocuk kimdi? Ne söylüyordu?
Göz kapaklarım yeniden ağır ağır kapanıyordu..
........................................................
'' Taanrım ! '' baş ağrım daha da artmıştı.
Başımdaki çocuk sesimi duyunca irkilerek uyandı. Elleriyle gözlerini ovaladı.
'' Lauren? Tanrıya şükür! ''
Lauren? O kimdi? Boş bakışlarla etrafımı süzdüm , odada ben ve o çocuktan başka kimse yoktu.
'' B-ben mi? ''
Böyle dememle kahkaha atması bir oldu.
'' Tabi ki sen , ahmak! ''
Sonra bana sıkıca sarıldı. Ben de ona sarılmalı mıydım bilmiyordum. Onun kim olduğunu bile bilmiyordum. Onu tanıyor gibiydim , ama sadece .. Gibiydim işte. Kendimi ona yabancı hissetmesem bile kim olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu.
