-GM-1

51 3 0
                                    

Medya Doğa Ateş

Hayat acımaz aksine seni üzer ve gerçekleri yüzüne bir tokat gibi vurur.Acı gerçekleri. Bunu neredenmi biliyorum. Çünkü ben sadece bunlara sahibim. 10 yaşımdan beri sadece bu gerçeklikle yaşıyorum tabi ne kadar yaşamak olsada bu. 10 yaşımdaydım her çocuk gibi babasına aşık bir kızdım ben ama o gün ne aşk kaldı ne masumluk. Bütün beyazımı çekti aldı içimden.Karanlıkta dolaşan bir ışık değildim artik. Ben masumluğu karanlıkta esir alınmış biriydim sadece. Ben karanlıktım...

8 yıl önce..

"Anne babam yine mi gidicek." Aslında biliyordum gideceğini
sadece çaresizlikti işte yada başka birşey duymak istememden dolayıydı."Evet kızım biliyorsun babanın yoğun bir iş hayatı var"."Ama anne her gece bir telefon çalıyor ve gidiyo.Ben akşam babamla uyumak istiyorum." Bu sırada babam yine telefonla konuşurken "Tamam geliyorum sakın kaçırmayın"dedi ve çıkışa doğru gitti kapının kolunu açtı ve"Ben geç gelirim hayatım biliyorsun"dedi. Ve çıktı gitti. Evet annem salona gitti ve bana "Hadi yat kızım iyi geceler." dedi. Ben sadece babamla yatmak istiyordum en azından bugün gitmesin istiyordum bu kadar zormuydu.Ama bende Doğaysan babamın peşinden giderim.
Sessizce kapınin kolunu açıp dışarı çıktım.Babamin hep akşam gittiği o depoya gittim şirketin deposuna.Deponun kapısının önüne geldim ve kapının kolunu açtığımda içimi bir korku esir aldı. Bu korku yersizdi biliyordum çünkü babam iyi bir adamdı en fazla dosya karistiriyordur dedim.Kapıyı açtım ve yavaş bir şekilde adımlarımı atmaya başladım.

Neden bu kadar zorluydu,neden geri dönmek istememe rağmen vicudum bana ihanet ediyor.Ve içerden süzülen ışığı gördüğümde adımlarım daha da yavaşladı. Ve sesler gelmeye başladı."Konuş lan senmiydin karıma laf atan söle lan susmasana."Bu babamın sesiydi emindim ve adım larım hızlandı hızlandı hızlandı ve içeriyi gördüm.

Babam bir sandelyeye adamı oturtmuş yanlarında 3 adam var koruma gibiler ve hepsi adama birşey doğrultmuş.Biraz ilerledim ve o şey bir SİLAH."Konuş üç saniyen var yoksa sonun tahtalı köy küçük adam"
Dedi babam ve bir pisikopat gibi gülmeye başladı bu benim babammiydi, karıncaya bile zarar vermeyen,hiç kimseye bağırmayan,beni salıncakta sallarken bana şarkı söyleyen babammiydi.
Kalbim sıkışıyordu sanki. Babama dur yada yapma diyemedim. Yerimden dahi kıpırdayamadım.

Ve babam o anda hayatıma son verecek kelimeleri söyledi.Masumiyetimi , beyazımı,ve babama olan sevgimi yitirecek kadar ağır sözler.O kelimelerden sonra yere sanki ölmüşüm gibi bir hisle yere çöktüm.Hayatım... kandırılmıştım.Ve o lanet üç kelimeyle karanlıkta boğuldum.
"ÜÇ"
"İKİ"
"BİR"...

GÖKYÜZÜ MAVİSİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin