Lanet okuyordum her gun. Baglandiğim gune lanet olsun. Kalbimi beynimi ele gecirmisti. Ve ben hic bisey yapmadım oylece olanları izledim. Ama boyle durmak istemiyordum. Buna izin veremezdim. Ama artik cok gecti. Ben hicbir zaman ben olamicaktim. Eski ben olamicaktim. Hayat bana oyle buyuk bi oyun oynadı ki kurban olarak beni secti kendine. Beni öyle bi cezalandirdi ki. Olmayan Hayatimdan bıktım. Sahi ya benim bi hayatim yoktu demi.yasama sebebimde yoktu. Ama o kadar cok baglanmistim ki. Baglandigim O günden sonra kendimi ölümün kucagina attim. O lanet olasi gunden sonra hergün kendime aci cektirmek istedim. Günden güne yok olmak istedim. Sorumsuz bi aptalin tekiydim ben. Hayatimdakilerin degerini bilmiyordum. Çok bencildim. Ve çok pişmanım. Ben her zaman şımarık bi insandim. Kimsenin duygularini dusuncelerini onemsemezdim. Acimasizdim. Hani hayat insanları olgunlastiriyormus ya gerçekten de oyle. Ben yaşadıklarımla olgunlaştım. Gözümdeki perde kalktı. O gunden sonra. Bu hayatta mutlu olmayi denedim. her insan gibi mutlu olmaya çalıştım. Olmuyodu yapamiyodum. Ben yasamayi mutlu olmayi haketmiyordum. Tekrar Uyuşturucunun kucagina attim kendimi. Bu hayatta sığınacak baglanacak tek seyim oydu artık. Onlarla avutuyordum kendimi. Yasadiklarimi onlarla örtbas ermeye calisiyodum. Gecmisimi onlarla unutmaya calisiyodum. Onlar beni mutlu ediyodu. Ama Günden güne yok oluyordum. Ölüme adım adım yaklaşıyordum. Kimse gormuyordu beni , kimse umursamiyordu. Ben neden mi böyleyim. Annemle babami kendi ellerime topraga koydum ben. Son kez sarilip opemedim bile onlari. Ben orada burada gezerken onlar aklima bile gelmemişti. Çok pişmanım. Anne hasreti nedir bilir misiniz siz? Düştüğünde kaldirip öpüp koklayip aglicak birisi yoktur hayatinda. Seni merak edecek"iyi misin oğlum"diyen birisi olmaz hayatında. Annem diyemiceksin bir daha. Baba hasreti nedir peki bilir misin siz ? Hayatinda sana tavsiye verip , her zaman arkanda durup guvenebilecegin. Aslan babam diyebilecegin birisi yoktur hayatında aslada olmaz. O kadar aci ki eve geldiginde kapiyi acacak kisi artik tapragin altinda. Gunden gune eriyorlar o topragin altinda. Yağmur yagdiginda islaniyorlar. Parfum degilde toprak kokuyorlar artik. Annemin o guzel siyah saçları topragin altinda dökülmüştur artık. Bana bakan o gözleri sonsuza kadar kapandi artik. Beni öpen dudaklari kurumustur annemin. Bana bagiran o dudaklari bidaha aralanmayacak artık. Ben bunlari düşündükçe icimde, cok derinlerde bi yerler agriyo. Aci çekiyorum. Tek başımayim artık. Sadece ben ve acimasiz hayat .Unutamiyordum bi türlü. O gunden sonra basladim bu maddelere. Onlarin yoklugunu bu maddelerle kapatmaya calisiyodum. Bi gunde olsa mutlu geziyordum ortalarda. Hic bisey dusunmeden geziyordum.
