Multimedia' da melis var.
1 gunde olsa unutuyordum gecmisimi yasadiklarimi. Ama bir yere kadar artik . Unutmak icin kullandigim maddeler beni ele gecirmisti. Artik ben onlari degil onlar beni kullaniyordu sanki. Beni onlar yonetiyodu. Benim hayatim bu işte. Kimsesizim. Yine Ağlıyorum. Evde duramayacaktim artik. Burası bana annemi ve babami hatirlatiyo. Burasi annem gibi papatya kokuyor. Babamin kahvesinin kokusu var hala daha. Mutfaga girdim. Annemin mutfak onlugune sarildim en sevdigim yemegin kokusuydu bu. Annem en sevdigim yemegi yapmisti. Peki ben ne yaptim. Eve bile gelmedim. Babamin kahve fincanı duruyor. Annem yine kahvesini icememis yarim birakmis. Canım annem. Annemlern odasina girdim. Yerde annem ve babamin kanı vardı. Dogru okudunuz. Annemler eve giren hirsiz tarafindan bicaklanarak öldürüldü. Iki tane uyduruk esya icin benim hayatimi mahvettiler. Daha fazla duramayacaktim burda. Burasi annem ve Babami hatirlatiyor bana. Sokağa attim kendimi. Adim atmakta zorlaniyordum. Guclu olmaya calisiyorum ama olamıyorum. Kendimi eski harabe bi eve attim. Cebimden çıkardığım maddelerin kucagina attim yine kendimi. Mutlu olmaya ihtiyacim vardi. Kisa bi zamanda olsa yasadiklarimi unutmaya ihtiyacim vardi. Aradan bi yarim saat geçmişti galiba. Kafam iyice güzel. Sokağa çıktım. Ne yaptigimi bilmiyorum. Ayakta durmakta gucluk çekiyorum. Bi korna sesi duydum. Gozlerim karardı en son yere yığıldıgimi hatırlıyorum. Gözlerimi actigimda bi hastane odasindaydim. Kafam daha yerine gelmemisti. tiz bir çığlık sesi duydum. Kiz sesiydi bu. Kafami sesin geldiği yere dogru çevirdim. Ve o masmavi, gokyuzunden bile guzel görünen gozlerde kayboldum. Sonra kiz boynuma atladı.' Allaha cok şükür yaşıyorsun' dedi. Neler oldugunu sordum ve bana herşeyi anlatti. Ama ben kizin soylediklerini Anlayamiyordum bile. Tum dikkatimi o masmavi gözlere vermiştim. O gozlerde kaybolmayı sevmiştim. Annemin gozleri gibiydi masmavi. Kizin anlaytiklarindan anladigim kadariyla. Kiz arabasıyla bana çarpmışti ve beni hastaneye getirmişti. Sürekli Özür diliyordu. Ve ben hayatımda bu soze cok yabanciydim. Bu sozu hic kullanmamistim. Keske kullanabilseydim. Annemden Özür dileyebilseydim. Babamdan Özür dikeyebilseydim. Ben bunlari düşünürken gozumden bir damla yaş suzulmus ben farkinda değildim. Sonra o masmavi gozler bana bakip kirmizi dudaklari 'Özür dilerim ağlama' dedi masumca. Çok samimiydi. Kendisi yüzünden agladigimi zannetmisti galiba yüzü düşmüştü. Ama bilmiyorduki neler yaşadığımi.'Yok senin yuzunden değil yasadiklarim yuzunden ağlıyorum' dedim gozyaslarimi silerken. Sonra 'istersen ailene haber verelim merak etmesinler' dedi o kirmizi dudaklar. Ben sadece sustum. Gozlerimi kapattım ve bir damla yaş süzülmüs gözlerimden.
