Καλωσήρθες παράξενε°

Κεφάλαιο 3

Είχα μείνει ακίνητη να τον κοιτάζω ανέκφραστη, μου λέει ψέματα! Για ακόμα μια καταραμένη φορά μου λέει ψέματα.
- Βαρέθηκα!
- Δεν θα σε αφήσω.
- ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΗΛΙΘΙΟ ΛΟΓΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΨΕΜΑΤΑ;
- Μια τελευταία ευκαιρία!
- Πρέπει να φύγω.

Τράβηξα το χέρι μου απότομα από το δικό του και ξεκίνησα να περπατάω πρός το γραφείο της μητέρας μου. Κατάφερα να ξεφύγω γρήγορα από εκείνο το μέρος ώσπου έφτασα στη μητέρα μου. Μπήκα στο ασανσέρ και πάτησα τον 4ο όροφο. Παρατήρησα τις λεπτομέρειες στο ταβάνι, το κρυστάλλινο πολύφωτο και το εξαίσιο μάρμαρο στο έδαφος. Βγήκα έξω σπό το υπερπολυτελές ασανσέρ και κατευθύνθηκα πρός το σαλόνι έξω από το γραφείο της μητέρας μου, καθώς επεξεργαζόμουν τον χώρο για ακόμα μια φορά η ματιά μου έπεσε στην Lily, την εκπαιδευόμενη γραμματέα της μητέρας μου. Μόλις πρόσεξε την παρουσία μου χαμογέλασε με ένα πλατύ χαμόγελο και έκανε ένα νεύμα με το χέρι της να πάω κοντά της.
Σηκώθηκα απαλά από την δερμάτινη πολυθρόνα και έκατσα σε μια καρέκλα κοντά της.
Έπεσε πάνω μου και με αγκάλιασε σφιχτά, γέλασα και ανταπέδωσα την κινησή της.
- Τι κάνεις μικρή; με ρώτησε και επικεντρώθηκε πάλι στα χαρτιά της.
Είμαι πάρα πολύ καλά έτσι δεν είναι; Ναι, ναι, ναι είμαι πάρα πολύ καλά!
- Καλά είμαι Lily, εσύ;
- Και εγώ καλά είμαι!
- Η μαμά μου είναι μέσα;
- Ναι, πήγαινε!
Σηκώθηκα και άρπαξα το σακιδιό μου από το πάτωμα και το πέρασα στη πλάτη μου. Χτύπησα τη πόρτα και ακούστηκε η φωνή της μητέρας μου 'Περάστε!'
Μπήκα μέσα και έκατσα κατευθείαν στη πολυθρόνα που εξετάζει τους ασθενείς της. Σταύρωσα τα χέρια μου και κοίταζα το ταβάνι.
- Ωχ μονολόγησε η μητέρα μου και έκατσε στη καρέκλα της.
- Θέλω να σου μιλήσω της είπα και ξεφύσηξα.
Μου έκανε ένα νεύμα με το χέρι της ωστέ να ξεκινήσω.
- Μαμά είμαι τόσο μπεδεμένη! Ο Edward με κοροιδεύει μπροστά στα μάτια μου και ισχυρίζεται πως με αγαπάει και δεν μπορεί χωρίς εμένα, επίσης με έχει απατήσει και στο παρελθόν αλλά δεν έδωσα σημασία. Βαρέθηκα να έρχομαι πάντα δεύτερη στη ζωή του αλλά νιώθω τύψεις αν τον χωρίσω, μπορείς να με βοηθήσεις και να μου πεις τι να κάνω;
- Άκου Vanessa, είσαι μεγάλη κοπέλα πλέον, πρέπει να σταθείς στα πόδια σου και να παίρνεις αποφάσεις μόνη σου. Θεωρώ πως ο Edward είναι πολύ καλό παιδί αλλά αν δεν σε κάνει ευτυχισμένη δεν θέλω να πιέζεσαι! Αν όμως πιστεύεις πως μπορείτε να το ξεπεράσετε δώστου μια ακόμα ευκαιρία!
- Είμαι τόσο μπερδεμένη μαμά..
- Το ξέρω κορίτσι μου, θα είμαι εδώ για ότι χρειαστείς!
Της έγνεψα και την συζητησή μας δίεκοψε το τηλέφωνο του γραφείου. Σήκωθηκα από το καναπέ-κρεβάτι και στάθηκα στο τοίχο.
- Εντάξει Lilly, σε ευχαριστώ! είπε η μαμά μου και έκλεισε το τηλέφωνο.
- Περιμενέ με έξω Vanessa για να φύγουμε μαζί.
- Οκ, θα τα πούμε μετά
Κατευθύνομαι πρός το σαλόνι και τα μάτια μου πέφτουν πάνω στον καινούριο μαθήτη του σχολείου μου. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά πιο δυνατά, το βήμα και η ανάσα μου γινόντουσαν όλο και πιο αργά. Τι παθαίνω;
Αφού κάθομαι στο καναπέ στην άλλη άκρη, βγάζω τα ακουστικά μου από τη τσάντα και τα συνδέω με το κινητό μου, καθώς ακούω το fairy tale gone bad, νιώθω το βλέμμα κάποιου να με κοιτάζει έντονα. Παίρνω μια κοφτή ανάσα και γυρνάω το κεφάλι μου πρός το μέρος του. Με κοιτάζει, ωω Θεέ μου με κοιτάζει! Νιώθω το προσωπό μου να κοκκινίζει και είμαι έτοιμη να βάλω τα κλάματα από τη ντροπή. Βγάζω τα ακουστικά και τα παρατάω δίπλα μου, ανοίγω ξανά το κινητό μου και διαβάζω την αγαπημένη μου ιστορία στο wattpad.
" Ένιωθε τη καρδιά της να φτερουγίζει όλο και πιο γρήγορα, τα πόδια της δεν την κρατούσαν όρθια, έκαιγε, έκαιγε από τον πυρετό του πάθους της για τον Alexander "
- Γιατί κοκκίνησες πρίν; με ρώτησε με τη βαριά φωνή και την έντονη προφορά του.
- Τι; είπα και συνέχισα να κοιτάω το κινητό μου
- Κύριε Karev μπορείτε να περάσετε, πετάχτηκε η γραμματέας της μαμάς μου και διέκοψε τη συζήτηση που παραλίγο θα άρχιζε.
Με κοίταξε με τα έντονα γαλανά μάτια του καθώς χαρακτηριστικά του σφίχτηκαν, σήκωθηκε από το καναπέ και περπάτησε μέχρι το γραφείο της μαμάς μου. Τι περίεργος τύπος!
Περασάν είκοσι, τριάντα λεπτά μά ήταν ακόμα μέσα και μιλούσανε.
Τι πρόβλημα έχει άραγε; Μήπως είναι ψυχοπαθής; Μήπως έχει προβλήματα θυμού; Αγοραφοβία; Κρίσεις πανικού; Ίσως είναι τρελός ή θέλει απλά να πει σε κάποιον τα προβλήματα του, μπορεί να έχει οικογενειακά προβλήματα, ίσως να δέχεται bullying στο σχολείο. Χιλιάδες προβλήματα ήρθαν κατευθείαν στο μυαλό μου. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και η μητέρα μου με τον περίεργο τύπο βγήκαν μαζί.
- Vanessa σήκω!
Την υπάκουσα χωρίς να πω τίποτα και μπήκα στο ασανσέρ μαζί τους. Οι ματιές μας συναντιόντουσαν αρκετά συχνά και τα μάγουλα μου δεν χάνουν την ευκαιρία να κοκκινίσουν ξανά και ξανά.
"Ντίν" χτύπησε το κουδούνι του ασανσέρ που σημαίνει ότι φτάσαμε στην είσοδο. Περπατήσαμε εώς το γκαράζ και ύστερα ο καθένας πήγε στο αυτοκινητό του. Χμμ οδηγάει κιόλας, ενδιαφέρον!
- Γειά σας κυρία Bass, γειά σου Vanessa, είπε και μπήκε μέσα σε ένα ξεβαμένο παλιό κόκκινο βανάκι του.
- Γειά σου Dylan, θα τα πούμε τη Τετάρτη! είπε η μαμά μου και του έκανε ένα νεύμα.
- Γειά φώναξα και μπήκα στο αμάξι της μαμάς μου.
- Μαμά γιατί ο Dylan σε επισκέπτεται;
- Γιατί ρωτάς;
- Ααα έτσι απλά, κουβέντα να γίνετε.
- Δεν μπορώ να σου πω, είναι ιατρικό απόρρητο!
- Έλα ρε μαμά..
- Δεν γίνετε μην με πιέζεις!
- Αφού δεν θα το πω πουθενά..το ορκίζομαι!
- Το ξέρω ότι δεν θα το πεις πουθενά απλά δεν θα σου πω!
- Ουφ κατσούφιασα και σταύρωσα τα χέρια μου μπροστά από το στήθος μου.

Hello girlz🙌
Συγνώμη που δεν ανέβαζα τόσο καιρό αλλά είχα πρόβλημα με το ιντερνετ.
Πολύ περίεργος ο Dylan ε;
Φιλιάα, σας αγαπώ💗
- MarilenaⓂ️💁