7 days... ~ Liam Payne ~ Dutch Fanfic.

Day 1.

Day 1.

Ik stapte de warme bus uit en keek om me heen, meteen deed ik mijn jas wat verder dicht, wat was het koud… 'en ik hou niet eens van koud..’ mompelde ik, we gingen deze week met een groep van school op wintersport, eerst had ik er heel veel zin maar toen Marjolein tegen me zei dat ze niet meeging omdat ze ziek was, was voor mij de lol eraf, we waren nu al 5 jaar elkaars beste vriendinnen en deden alles samen, zij was ook nog de enige reden dat ik op deze school zat… anders was ik allang al vertrokken… ik schrok op uit mijn gedachten toen ik een hand op mijn schouder voelde “heb je het koud prinses ?” ik draaide me op en Liam keek me met een grijnzende blik aan, ik duwde zijn hand weg, gaf hem een sarcastisch lachje en rolde met mijn ogen, aan hem had ik helemaal geen zin… op de één of andere manier mag ik hem niet… ook al… hij had wel wat… iets schattigs.. ‘nee, zo mag je niet denken, je haat hem !’ mompelde ik zacht, ik pakte mijn koffers op en sjokte naar het hotel. Eenmaal binnen kwam Mevrouw Smith op me aflopen, ze was echt heel aardig, vaak keek ze me met een vertrouwende blik aan, maar dit keer keek ze medelijdend naar me, vragend keek ik terug en liep op haar af “euh… dit ga je misschien niet leuk vinden maar… de balie heeft ons verkeerd begrepen, wij gaven door dat er één meisje niet kwam maar nu hebben ze een hele kamer weggegeven… en… het gaat ook tegen alle schoolreglementen in maar… jij slaapt deze week bij Liam Payne op de kamer…” mijn ogen werden groot, ik wou op mijn knieën zakken en haar smeken of ik met iemand kon ruilen maar… ik hield me in dit keer, in plaats van smeken ging ik zo snel mogelijk mijn kamersleutel halen, ik wou voor Liam op de kamer aankomen en zo snel mogelijk een aantal regels opstellen. Toen ik op de kamer aankwam liet ik mijn schouders zakken en keek moedeloos naar wat ik zag… ze hadden alleen maar tweepersoons bedden ! snel griste ik een kussen en een deken uit de kast en gooide die op de bank, ik was zo  in gedachten verzonken en mompelde wat boze dingen dat ik Liam niet binnen hoorde komen, ik keek achterom en schrok toen ik hem opeens zag staan, hij liet zijn koffer naast hem op de grond zakken en  keek me met een verwarde blik aan, snel legde ik hem alles uit en keek toen nors naar de bank “jij slaapt daar…” gromde ik, ik had een grote mond terug verwacht maar in plaats daarvan haalde Liam zijn schouders op en knikte begrijpend, ik ging snel verder met koffers uitpakken en heb verder niets meer tegen Liam gezegd…

“Kom jongens, we doen nog één spel en dan gaan we lekker op tijd naar bed” ik zuchtte, normaal hield ik van mijn bed en van slapen maar nu… het liefst bleef ik de hele nacht beneden in de grote kamer van het hotel, Mevrouw Smith keek me aan en kwam naast me zitten “probeer er het beste van te maken, je zult niet vaak op je kamer zijn, dat beloof ik… en ik zal Marjolein vervangen als we gaan skiën oké ?” ik glimlachte flauw en keek haar dankbaar aan, soms was ze echt als een moeder voor me, ik liep naar de tafel en pakte een doosje kaarten, ik liep weer terug en keek Smith aan “potje kaarten ?” vroeg ik droog, Smith glimlachte en begon de kaarten te schudden, we waren net 5 minuten bezig toen er stoel naast me naar achter getrokken werd en Liam naast me kwam zitten “hey, mag ik meedoen ?” zei hij vrolijk, ik keek hem gevoelloos aan en zuchtte ik maakt een ‘awrh…’ geluid en liep naar boven naar mijn kamer, ik liet Smith en Liam achter aan tafel en ik hoorde nog net dat Smith zei “merk je dan echt niet dat het haar niet lekker zit ?”  snel liep ik de gangen door en zuchtte toen ik op mijn, of nouja onze kamer aankwam.  Even later kroop ik onder de dekens en langzaam viel ik in slaap…

Ik schrok wakker van wat geluid in de kamer, ik taste met mijn hand onder het kussen en keek op mijn telefoon ‘half 3…’ ik rolde even met mijn ogen toen ik hoorde dat het Liam was.. ik deed alsof ik sliep maar Liam kwam op mijn bedrand zitten “ik weet dat je wakker bent…” zei hij zacht, ik zuchtte  en draaide zijn kant op “wat?” zei ik kortaf en keek hem aan “waarom maken we eigenlijk altijd ruzie…” ik keek even de andere kant op en toen weer naar Liam, ik ging rechtop zitten en haalde mijn schouders op “weet ik niet meer…” loog ik terwijl ik op mijn onderlip beet, eigenlijk wist ik het wel maar ik was te moe voor een zielig verhaal en ruzie… “ik wil geen ruzie meer… ik wil vrienden zijn…” zei Liam zacht, ik keek hem aan en zuchtte “we zullen zien…” zei ik zacht en wou weer gaan liggen maar Liam pakte mijn arm en keek me diep in mijn ogen aan “we kunnen het toch proberen…?” ik keek hem aan en knikte zacht, ik ging weer liggen en trok de dekens over me heen “trusten” zei Liam nu wat vrolijker “trusten…” mompelde ik terug, ‘waarom weet hij niet meer waarom we begonnen met ruziën ?’ met deze gedachte viel ik onrustig in slaap…

------------------------------------

Dit is het eerste deel, ik hoop dat jullie het leuk vinden ♥