Accidentally Inlove

KABANATA dos

Kabanata II

Ang nakaraan: *author*

            -------yun nga nakabungguan sina Bryan at Ranz tapos nabato ng bola si Bryan at nahimatay. Isinugod sa clinic at ngayon ay takot na takot sa mga posibleng mangyari pagdumating ang parents nya.

Ene ne yen author sobrang brief naman! ----Bryan

Pake mo? Ako pinasalita mo tapos magrereklamo ka? ----Author

Ang sama oh! ----Bryan

:PPPP  ---- Author

*ok iwan na nati si Author mukhang masama ang gising eh*

At the clinic……

Just then the door clicked open..

OMG! What to do? My heart is racing. Of all the people ba’t parents ko pa? Paano to?

Tapos biglang…..

            “Ate!”

O_O huh? Teka? Tama ba yung narinig ko? Ate? Hala! Si Leroughn to eh, ba’t andito sya?

“Bryan kala naming may nangyari sayo kaya dali-dali kaming nagpunta dito.” OMG! Magda-drama pa ata si kuya Chris.

“ako nga may lakad pa pero *bigla akong hinug* im so worried of you.” Sabi ni kuya Franco.

*Bla  Bla  Bla  Bla  Bla  Bla  Bla  Bla *

Teka, ba’t sila andito? No offense brothers ha. Didn’t Ranz called my parents?

            “teka lang mga brothers mejo nahihilo pa ako pwede bang sa bahay na natin pag-usapan to?”

*Oo, dapat sa bahay nalang at baka may masabi pa kayo at mabuking pa ako.*

Pagkatapos magpasalamat nila kuya kay Ranz nagpaalam na sila habang ako naiwan.

“Ranz pwede bang ilihim mo ang lahat na nangyari? Yung mga nakita mo. Lalong-lalo na yung tungkol sa mga kapatid ko.” Sabi ko sa kanya.Ranz looked puzzled.

“ha? Baket?” tanong nya.

“basta ayaw ko lang.”

“baket? Kinakahiya mo ba sila? Jusmiyo Aki ang gu-gwapo kaya nila tapos di ka proud sa kanila?”

“it’s not like that. Of course I’m proud of them. Di ko sila kinakahiya. Ano kase. Kase. Ah basta ayaw ko lang. Pwede na ba yun?”

“ok. Fine.” Sabi ni Ranz.

And then I hugged him goodbye and he hugged me back.

Habang naglalakad ako sa hallway biglang…

*BUGS!*

Hephephep. This time di na ako ang tinamaan, yung pader. Kawawa naman si Mr. Wall.

            “huh?”

?______?   Still so confused. Pinulot ko yung bola thinking na baka bomba ito. Di joke lang. nacurious lang talaga ako.

“SORRY”

Yun ang nakalagay sa bola. Parang iba yung feeling ko. Jusko nae-engkanto ba ako? Pero dahil wala naman akong makita na tao sa hallway, umalis na ako.

Sa bahay…

Sa dining…

Oh diba ang hilig naming  tumambay sa dining table. Hahahha. Eh wala eh. Yun yung gusto ni Author.

            Kuya Chris: And what was that Ms. Bryana?

*OMO! He addressed me formally. Serious talk ata to*