Malakas ang hangin at ulan sa labas. Gustuhin ko mang lumabas hindi pwede. Madami pa sana akong aasikasuhin sa opisina, pero mukhang hindi na ako makakalabas pa.
"Oh well, looks like I have to work here at home."
Sabihin ko na lang sa secretary ko na isarado muna ang restaurant dahil sa Bagyo.
Tutal kailangan ko namang magpahinga. Ginugol ko ang halos tatlong linggo sa trabaho. I don't know what got into me, but I have this feeling that I should avoid this particular person right now. Kaya hindi na ako nagpapakita sa kanya. Mahirap na. Naisip ko dapat hindi na lang ako nakipagkilala sa kanya. Hindi ako dapat nakipaglapit. Kasalanan ko rin naman 'to.
As much as I want to open my heart to him, it scares me. Because the last thing that I want is to get hurt. I don't want myself to get into that pain again.
Kumuha ako ng isang basong tubig at ininom ito. Medyo makati ang lalamunan ko. Masakit pa ang ulo ko dahil naulanan ako kahapon, baka matuloy na'to sa lagnat. Huwag naman sana akong magkasakit.
I open the curtain and look outside if its still raining hard then I notice someone on the front of my gate. Who the hell is this person? Hindi niya ba alam na ang lakas ng ulan? Nagpapakamatay ba'to? Kinuha ko ang jacket ko at
ang payong.
Kung hindi lang ako mabait na mamamayan ng bansang Pilipinas, I swear papabayaan ko lang itong nilalang na'to dito. Lumabas ako ng bahay na nagmamadali.
I open the gate.
And saw this handsome man in front of me. I can't think straight right now. Because this is the same person I've been avoiding for the past 3 weeks. I just remember him awhile ago, ngayon nasa harap ko na siya. I can't freak'n take off my eyes on him. He is the most gorgeous creature I've met. Not to mention he's really wet but still hot at the same time.
Damn! We are in the middle of the rain but I'm fantasazing this man. He look at me intently. I can't help but to be conscious. Why is he looking at me like that?
"What on earth are you doing? Do you want to die?" I said with the most angry tone I have. But it brings my head hurts.
Again. He look at me. But this time with so much concern. What's his problem, really?
"Naville...." tumingin siya sa akin. And again. I felt conscious the way he stares at me.
"Pwede bang pumasok tayo sa loob? We are in the middle of the heavy rain. Baka nakakalimutan mo? C'mmon!"
Sumunod siya sa akin at pumasok na kami sa loob.
I offer him a coffee and he said yes.
Pumunta ako sa kitchen upang ipagtimpla siya ng kape. Sumunod naman siya. Tumabi siya sa akin at napansin kong nakatitig siya sa akin kahit hindi ako nakatingin sa kanya. I can feel it. Tumingin ako sa kanya and he just smile.
Weirdo..
Bumalik ako sa pagtitimpla at ganun parin. He is still staring at me.
"Stop staring at me"
"Why? Does it make you conscious?" The way he said those words made me blush.
"No!" That didn't convince him. I don't even convince myself. He chuckled. Pero bigla siyang naging seryoso. Tumingin ulit siya sa akin. Parang nang aakit. I look at him. Stare at him. We stare at each other. Long. Matira matibay.
Pero ako ang unang bumitaw. I couldn't continue staring at him. Para akong matutunaw.
"Naville, are you avoiding me?"
"No. I'm just busy." Hindi ko siya magawang tignan.
"No. Your avoiding me." This time its not a question its a statement.
"Now. Why would I avoid you?" I said looking at him.
"That's why I'm here. You tell me."
"Sinulong mo ang bagyo, para lang masagot ang tanong mo? Are you fucking mad?!" Pasigaw na sabi ko sa kanya.
"You curse too much, lady. Why don't you just tell me your reason?"
"I don't have a reason! Because I'm not avoiding you! I'm just busy with work! Kung hindi ka naniniwala, wala akong pakealam!" I know I'm being hard on him but this is the only way para pagtakpan ang kung ano mang nararamdaman ko para sa kanya. Pero kasabay ng pagsigaw ko sa kanya, ang pagkirot uli ng aking ulo. Nahihilo na rin ako. I look at him, pero malabo na siya sa paningin ko. Pero nakikita ko parin na nakatingin siya sa akin. Alam kong naiinis na siya. Alam kong konting konti na lang aalis na siya.
"Naville you can fool anyone but not me. I can feel your avoiding me. You don't answer my calls and text. Kapag bumibisita ako dito sa bahay mo, palagi kang wala." I can sense his frustration. Pero mas iniintindi ko yung sakit ng ulo ko.
Hinawakan ko ang magkabilang balikat niya. Nagulat siya sa paghawak ko sa kanya. I hold on to him. Because I felt I'm going to pass out.
"Hey, are you alright?"
Nag aalalang tanong niya. He hold me. Narinig ko ang nag aalalang boses niya dahil unti unti na akong bumibitaw sa hawak ko sa kanya. Hanggang sa bigla na lang nagdilim ang paningin ko.
