Six Months, Eight Days and Twelve Hours [Julil/JulSquared Version]

6.8.12 - Chapter 3

                                                    -CHAPTER THREE-

Napahikab si Maru ng makaramdam na muli siya ng antok. Ala una na ng umaga pero gising pa rin siya. Binabantayan kasi nito si Aeign dahil sa nangyari kani-kanina.

"Maru, matulog ka muna." Sabi ni Auntie Jacque na kasalukuyang tumatayo mula sa sofang pinaghigaan nito.

"Okay lang po, Auntie. Hihintayin ko na pong magising si Aeign." Tugon naman niya.

Magmula kasi kaninang alas otso, nawalan na ng malay si Aeign. Normal lang daw itong mangyari lalo pa't pagod ito sa pagbaba sa hagdanan. Inabisuhan sila ni Dr. Chan na huwag munang hahayaang lumabas si Aeign ng kwarto nito hanggang sa araw ng kanilang graduation.

"Nak, thanks for everything.." Jacque said as she walk towards Maru.

"Po?" Tila nagtatanong ang mga mata ng dalaga sa mga sinasabing iyon ng kanyang Auntie Jacque.

"Thank you for everything! You've been a good friend to Aeign since then. And now, you're such a loving fiance to my son. I owe you his happiness.." Pagpapatuloy ni Jacque na ngayon ay naiiyak na.

Umupo ito sa sa gilid ng kama at tinabihan ang anak. She smiled geniunely as she hold Maru's hands.

"You almost spent half of your lifetime being with him. You loved him even if he's sick.. You treated him as if everything's fine.. And most of all, you loved him unconditionally!"

Hindi na nila napigilan ang emosyong nananaig sa kanila. Naiyak na sila dahil na rin sa ambiance na meron sa kwartong iyon. Yumakap si Maru sa kanyang Auntie at hinaplos haplos ang likod nito.

*

Nagising si Aeign ng marinig na kaluskos. Ramdam niyang may lumakad patungo sa direksyon niya at umupo ito sa gilid ng kanyang kama. Hindi na muna ito dumilat at pinakinggan ang paligid.

"You almost spent half of your lifetime being with him. You loved him even if he's sick.. You treated him as if everything's fine. And most of all, you loved him unconditionally!" Alam niyang boses iyon ng kanyang ina at alam din niyang si Maru ang pinapatungkulan nito.

He heard his mom sniffed as well as her fiance. This two important woman in his life makes him feel that he's lucky enough. Kahit na hindi man siya nabigyan ng magandang kalusugan, binigyan naman siya ng mga mapagmahal na tao sa paligid niya. Dito palang, sobrang thankful na siya. Kahit mahirap ang mga pinagdadaanan nito ay nagagawa pa rin niyang maging kuntento.

Hindi niya alam kung maiiyak din ba siya sa sitwasyong ito. Mas magiging masaya siya kung matatapos na ang lahat ng mga paghihirap na ito. Kung mamatay na siya, mas mapapadali na ang lahat at wala ng masasaktan at mahihirapan. Wala ng iiyak at mag aalala.

"Ako nga po yung thankful e.. Kasi nagkaroon ako ng bestfriend na super bait!" Sumisikip na naman ang dibdib niya dahil sa mga sinasabing iyon ni Maru. Garalgal pa rin kasi ang boses nito at mukhang mas maiiyak pa ito ngayon.

"Siya po yung tipo ng tao na kapag inasar mo, okay lang sa kanya.. Tinatanggap niya lahat ng critisisms na binabato ko sakanya noon. He never get mad of me.. He always understands me. Kahit na may attitude ako, wala siyang pakialam. He seems so perfect, Auntie." Patuloy pa rin sa pag-iyak si Maru. Pero kahit na umiiyak ito, mga magagandang bagay naman ang kanyang mga inaalala tungkol kay Aeign.

He remained calm despite of the heavy atmosphere. Nagpatuloy siyang makinig sa usapan nga dalawa kahit na nahihirap na siyang huminga.

"Hayy, ba't kasi ang unfair po ng buhay? Ang dami namang masasamang tao jan, bakit si Aeign pa? Bakit kung sino pa yung mabait, siya pa yung nagsusuffer sa mga mabibigat na bagay? Kung may magagawa lang sana ako to lessen up his pain.."