The Chase | Tłumaczenie

Rozdział 26

Obudziłam się następnego dnia około 9. Spałam tak długo. Wciąż byłam zmęczona jak cholera, ale musiałam zrobić całe zadanie dzisiaj, żeby być przygotowaną na jutro do szkoły.

Wyszłam z łóżka i zeszłam na dół zjeść śniadanie. Nie rozmawiałam z moją matką od naszej małej kłótni wczoraj. Byłam wdzięczna, że nie było jej w kuchni. Chociaż był w niej tata.

- Dzień dobry - powiedział, kiedy czytał gazetę. Nie wydawał się tak wkurzony, jak mama, która prawdopodobnie wciąż była.

- Cześć - przywitałam się, szukając jakichś przyzwoitych płatków śniadaniowych do zjedzenia.

- Jak było u Jessie? - zapytał. Po tonie jego głosu mogłam domyślić się, że wiedział, że okłamałam mamę. Westchnęłam i ignorowałam go przez chwilę.

- Przepraszam, okej? - powiedziałam, nie chcąc kłócić się również z nim.

- Brooke my po prostu nie chcemy, żebyś nas okłamywała, dobrze? - powiedział. Przytaknęłam, próbując nie wyglądać na zbyt winną. Szybko zalałam miskę Special K* i zaniosłam ją do mojego pokoju, żeby odrobić zadanie domowe.

***

Następnego rana trochę zaspałam i obudziłam się około 6:15. Jęknęłam we frustracji, że nie będę miała wystarczająco czasu, żeby wziąć poranny prysznic. Wstałam z łóżka i poszukałam w szafie czegoś do ubrania. Zdecydowałam się na dżinsy i białą koszulkę. Związałam moje nieświeże włosy w koka, mając nadzieje, że nie będzie wyglądało to tak źle.

Kiedy nakładałam mascare i umyłam zęby, przypomniałam sobie, że Ashton wraca dziś do szkoły! Natychmiast stałam się podekscytowana, bo mieliśmy dzisiaj dwie lekcje razem, sztukę i angielski. I jeszcze miałam go korepetytować!

Kiedy spakowałam moją torbę, przypomniałam sobie jeszcze jedną rzecz. Jeśli Ashton wraca z zawieszenia to Nick też. - Cholera - powiedziałam do siebie. Napisałam sobie mentalną notkę głowie, żeby porozmawiać z moim nauczycielem chemii w czasie lunchu, żeby zmienić miejsce, tak abym nie musiała patrzeć na jego głupią twarz cały dzień.

- Gotowa? - powiedziałam moja mama, kiedy zeszłam ze schodów. Kiwnęłam głową i poszłam za nią do garażu. Trwałyśmy w niezręcznej ciszy przez całą drogę. Westchnęłam i odwróciłam się w jej stronę.

- Przepraszam, że skłamałam. Nie zrobię tego więcej - moje słowa były krótkie w tej sprawie, bo nie chciałam marnować czasu na ten temat.

- W porządku kochanie - odpowiedziała moja matka. - Wiem, że masz nowych przyjaciół i w ogóle i wiem, że chcesz zrobić wszystko, co możesz, żeby im zaimponować...

- Wiesz? - zapytałam. To nie był powód, dla którego ją okłamałam, ale pozwoliłam jej tak myśleć.

- Oczywiście! Każdy przechodził przez tę fazę podczas liceum. Nie martw się, dobrze?

Uśmiechnęłam się i przytaknęłam, kiedy zatrzymałyśmy się przy Palo Verde.

- Do zobaczenia! - powiedziałam zza ramienia, kiedy zamykałam drzwi. Szybko poszłam na dziedziniec i przeskanowałam jego obszar. Nie widziałam żadnego znaku Jessie, Amandy, Abby czy Annie. Odetchnęłam z ulgą i spojrzałam w stronę drzewa w zachodniej części kampusu. Zobaczyłam jasnoróżowe włosy Michaela i ciemną karnacje Caluma. Rozejrzałam się, żeby się upewnić, że nikt z moich przyjaciół nie przyszedł w międzyczasie i podeszłam do nich.

- Hej - przywitałam się. Oboje podnieśli wzrok znad swoich telefonów i uśmiechnęli się.

- Jak leci? - powiedział Calum.