HİÇ yaşanmamışlıklara

ben kalanlarla yazıyorum sana sen anla!

Saatler, günler haftalar hatta aylar sensiz geçiyor. Bir saat konuşamadan yapamadığım adama şimdi bir günaydın bile diyemiyorum. Zaten günlerin de aydın olduğu falan yok. Sen gittikten sonra günümde karardı gecemde. Yerine başkalarını koymaya çalışıyorum. Hani olur ya belki başkasıyla doldururum diye uğraşıyorum. Ama olmuyo işde her kelimede her cümlede seni hatırlıyorum. Ben yokluğunun bu kadar acıtacağını düşünmemişim aslında. Sensizliğin bu kadar zor olacağını hiç hesap etmemişim. Belki karşılaşırız bir gün bir yerde belkilerde.. Belki tanımazsın. Belki de hiç bakamazsın. Bakmaya kıyamadığım yüzüne hasret kalıyorum her saniye. Dinlemekten bıkmayacağım sesini duyamıyorum artık. Sanki sağır oldum sesine. Nasıl hapsettin beni böyle kendine? Yoruldum ben artık gidemiyorum öyle her hayalimizin peşinden sahi bizim hayalimizde kalmadı dimi? Yazacak birşeyde kalmadı. İntihar etti bütün kelimeler gidişinle. Ben kalanlarla yazıyorum sana sen anla!