HİÇ yaşanmamışlıklara

Sessizliğin Sensizliği

Sessizliğin sesi ağır gelir oldu. Yalnızların çığlıkları çok fazla. Sanki birtek ben duyuyorum bu sesleri. Yeter, susun diye bağırıyorum, benim sesimi kimse duymuyor. Halbuki ben onların susmalarını bile dinlemiştim. Benim bağırışlarımla kimse ilgilenmiyor. Belki sizin de canınız yandı ama sizin yangınlarınızı hortumlarla söndürdüler, benimkine bir bardak su dökmeyenler. Gittikçe batıyorum ama dibi yok sanki, sürekli batıyorum. Bir el uzatan olsa çıkacağım bu bataklıktan. Uzatmıyorlar, sadece uzatır gibi yapıyorlar. Ben tam o eli tuttuğum zaman daha hızlı itilip daha hızlı batıyorum. Nefes almadan yaşamak, kalbim atmadan nefes almak gibi sensizlik. Ben hayatın sensizliğini yaşıyorum.