The father (KaiSoo/SeSoo)

1

Pinapatahan ni kyungsoo ang kapatid nyang si Baekhyun sa kanyang pag iyak.

Mahirap na. Baka pagbuntungan sila ng kanilang papa ng galit nito.

Pilit nyang pinapatulog at patuloy na inaalo ang kapatid nya. Tinatakpan nya din ang tenga nya para mabawasan ang ingay na naririnig nito mula sa labas ng kwarto nila.

Nag aaway kasi ang mga magulang nya.
Nag aaway na naman.

"Hmmm hmmm hmmm, baby baek tulog na baby." Patuloy na paghele ni Kyungsoo sa kanyang nakababatang kapatid. Pitong buwan pa lamang ito kaya masyado pang sensitibo sa lahat ng bagay.

"Put*ngn* naman Luhan! Ano na naman ang drama mo?! Hindi ka pa ba nasanay?! Wala ka talagang kwenta! Rinding rindi na ko sa kakaiyak mo! Marinig ko pang umiyak ka at ipuputok ko tong baril ko sa bibig mo!"

Rinig na rinig ni Kyungsoo ang pagbabanta ng kanyang ama sa kanyang kawawang ina.

"Sehun please... M-maawa kana! Tigilan mo na ang pambababae mo! Hindi kaba naaawa sa mga anak mo?!"
Umiiyak na sambit ng kanyang ina.

Nagulat naman si Kyungsoo dahil sa narinig nyang pagbasag ng kung ano mang pigurin na paniguradong kagagawan ng kanyang ama.

"Ano?! Maawa?! Sa mga anak ko?! Bakit Luhan? Sigurado kabang anak ko nga talaga yang mga yan?! Huh? Si Baekhyun?! Si Baekhyun paniguradong anak ko yan! Pero yung panganay mo?! Anak ko ba huh?! Baka nga anak mo yan kay Xiumin eh! Hindi ko kamukha si Kyungsoo. Ni isa walang nakuha yan sakin?! Paano ko masasabing anak ko yan?! Ano Luhan sumagot ka?!"
Nanggagalaiting sigaw ng kanyang ama.

Kinakabahan sya. Baka saktan sya ng kanyang ama.

"Sehun anak mo sya! Anak mo si Kyungsoo! Anak mo sila pareho. Maniwala ka sakin. Wala kaming naging relasyon ni Xiumin kahit kelan. Kaibigan ko lang talaga sya. S-saka may asawa na sya bago pa tayo magkakilala. Maniwala ka sakin Sehun pls."

Rinig nyang pagmamakaawa ng kanyang ina.

"Talaga lang Luhan ah? O sige, tignan nalang natin."

Paghahamon ng kanyang ama.

"A-anong binabalak mo Sehun? M-maawa ka sa anak natin Sehun! Wag mo syang sasaktan! Please!"
Umiiyak padin na pagmamakaawa ng kanyang ina.

Nakarinig sya ng malakas na tunog ng sampal. Malamang sinaktan na naman ng kanyang ama ang ina nya.

"Wag mo kong tinuturuan sa mga dapat kong gawin! At isa pa, hindi ko sya anak Luhan! Dahil malandi ka! Hindi ako naniniwalang anak ko sya!"
Galit na galit na sabi ng kanyang ama.

Kinabahan lalo si Kyungsoo ng makarinig sya ng hakbang papuntang kwarto nila ng kapatid nya.

Natatakot sya. Natatakot sya sa kung anong gagawin ng kanyang ama sa kanya.
Dahil kahit kelan hindi pa sya nito pinagbuhatan ng kamay.

Napatalon sa gulat si Kyungsoo ng marahang bumukas ang pinto.
Buti na lamang ay hindi nya nabitawan ang kalong kalong nyang bata na ngayon ay natutulog sa mga bisig nya.

Nanginginig na tumingin si Kyungsoo sa kanyang ama. Nangingilid na ang luha sa magaganda nyang mata.

"Ikaw. Bitawan mo yang anak ko."
Gigil na sabi ni Sehun kay Kyungsoo.

Natataranta namang binaba ni Kyungsoo ang kanyang kapatid sa kama.

Pagkabitaw nya sa kanyang kapatid ay agad naman syang hinila sa braso ng kanyang ama patayo ng kama.

Nasaktan si Kyungsoo sa ginawa ng kanyang ama.

"A-aray ko po pa. Nasasaktan po ako"
Naiiyak na sambit nya.

Nakita naman nyang umiiyak ang kanyang ina sa gilid na animo'y nababaliw na sa gilid at hindi alam ang gagawin. Ayaw nyang masaktan ulit sya ng kanyang asawa kaya pinilit nyang umiyak ng tahimik sa may sulok. Binantaan na kasi sya ng kanyang asawa.

"Hindi kita anak. Tandaan mo yan. Parehas lang kayo ng nanay mo. Parehas kayong walang kwenta!"
Agad syang sinampal ng kanyang ama.
Napahawak sya sa pisnge nya dahil sa lakas ng pagkakasampal sa kanya.

Hinigit sya ng kanyang ama papalabas ng kwarto.
Binantaan muna ng kanyang ama si Luhan na wag susunod dahil kung hindi, tutuluyan nya daw silang dalawa ni Kyungsoo.

Walang nagawa ang kanyang ina kundi umiyak at yakapin ang bunso nyang walang kamuwang muwang at payapang natutulog.

Dinala si Kyungsoo ng kanyang ama sa kanilang bodega at nilock ang pinto.

Unti-unting umaatras si Kyungsoo palayo sa kanyang ama na ngayon ay nakangising lumalapit sa kanya.

"Scared eh? Don't be... Daddy loves you~"

Parang baliw na sabi ni Sehun sa kanyang anak na ngayon ay umiiyak sa takot.

Naramdaman na lamang ni Kyungsoo ang pagbunggo ng kanyang likuran sa malamig na pader ng bodega.
Hindi nya na alam ang gagawin nya kundi ang umiyak.

"Shh, don't cry. Sige ka sasaktan kita lalo!"
Pagbabanta ng kanyang ama.

Pinilit na lamang ni Kyungsoo ang hindi humikbi.

Inilapit ng kanyang ama ang kanyang palad sa mukha ni Kyungsoo ngunit umiwas ito. Nag igting ang mga bagang ni Sehun at nagdilim lalo ang paningin.

Hinawakan nya ng madiin ang mukha ni kyungsoo.

"Manang mana ka talaga sa ina mo!"
Galit at igting bagang na sabi ni Sehun bago sikmurahan si Kyungsoo.

Namilipit sa sakit si Kyungsoo at napahiga sa sahig.

Agad naman syang pinatungan ng kanyang ama. Magpupumiglas pa sana sya ngunit sinikmuraan ulit sya nito kaya mas lalo syang nanghina.
Hinawakan ni Sehun ang mga braso ni Kyungsoo upang hindi na ito makalaban pa.

Unti unting hinubadan ni Sehun si Kyungsoo na ngayon ay walang ibang magawa kundi umiyak nalang.

Pinaulanan ni Sehun ng halik ang maputing balat ni Kyungsoo at tinanggalan Ito ng pang ibaba.

Sigaw na lamang ang nagawa ni Kyungsoo. Sigaw na nagmamakaawa at nagpupumilit na itigil ang kababuyang ginagawa ng kanyang ama.

Sigaw lang din ang isinasagot ni Sehun. Sigaw na sarap na sarap sa kahalayang ginagawa nya sa kanyang anak.

Iyak ng iyak si Kyungsoo. Inantay na lamang nyang matapos ang kababuyang ginawa sa kanya.

Nang maramdaman nyang tapos na ang ginagawa nito sa kanya, unti unti na lamang syang pumikit.

Iniwan sya ng kanyang ama sa bodega kung saan ginawa ang panghahalay.

Iniyak na lamang ni Kyungsoo ang nangyari.

Ang nararamdaman lamang ni Kyungsoo sa mga oras na yun ay gusto nya ng mawala sa mundo.

Sobrang sakit ng kanyang ibabang parte ganun na din ang kanyang puso.

Nanlumo sya sa ginawa sa kanya ng kanyang ama.

Ito ang unang beses na saktan sya ng kanyang ama. Ito ang unang beses na may gumalaw sa kanya. Kahit kelan hindi pa sya nagagalaw. Kahit kelan walang nagtangka. Kahit ang kanyang nobyo ay hindi sya hinahawakan. Hindi pa. Dahil nag aantay sila ng tamang panahon para sa mga bagay na ganun. Ngunit wala na ang kanyang pinakaiingatan. Wala na.

Nawala ng dahil sa kanyang ama.

"Jongin patawad"

Yun na lamang ang nasabi ni Kyungsoo bago tuluyang makatulog.

Pakiramdam ni Kyungsoo eh nagtaksil sya sa kanyang nobyo.