Kasvetli bir geceydi, şimşek çakıyor, gök gürlüyordu. Esila yalnızdı içi ürperiyordu o an yapabileceği tek şey sıkı sıkı yastığına sarılmaktı. Esila'nın içi ürpermişti çok korkuyor, hıçkıra hıçkıra ağlıyordu..
Oda karanlıktı , kasvet çökmüştü içine... Korkudan titriyordu ne yapacağını bilemiyordu , gaipten sesler duymaya başlamıştı. Paranoya olmuştu , neyseki saatler sonra uykuya daldı..
Rüyasında kendini ormanın içinde buldu. Hava karanlıktı annesinin acı acı kendisine bağırdığını duydu.
-Esila,
-Esila, diye bağırıyordu.. Esila tam arkasını dönücekken bir anda irkilerek uyandı.
Rüyanın etkisinde kalmıştı...
Kalbinin derinliklerinde her zaman hissettiği tarifsiz acıyı hissediyordu. Kalkıp elini yüzünü soğuk suyla yıkadı. Gözü duvarda olan guguklu saate aldı. Saat sabahın beşiydi, gün aymıştı. İnce ince yağmur yağıyordu , eşofmanlarını giydi, kapşonunu taktı, kendisini bir çırpıda dışarı attı...
Kendini deniz kenarında bir bankta otururken buldu. Yüzüne sert rüzgar vuruyordu sanki o acı gerçeği yüzüne yüzüne vurur gibi esiyordu, rüzgar..
Derin düşüncelere daldı. Unutmak istediği düşüncelerden bir türlü sıyrılamıyordu. Bi an durdu ve düşündü...
Alelade bir kararla telefonunu eline aldı ve izmir'e bilet aldi.
Kararını vermişti, doğduğu, büyüdüğü, güzel anılarını unutturacak kadar kötü anılarınında olduğu o şehre geçmişiyle yüzleşmeye, kafasındaki soru işaretlerinin cevaplarını bulmak için geri dönmeye karar vermişti... Kapalı kapıları ne pahasına olursa olsun aralamaya kararlıydı... Bu canı pahasına olsa bile...
( ilk kez yazmaya başladım yorumlarınızı merakla bekliyorum ❤ )
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevdanın Son Demleri
Short StoryEsila çok acı çekiyordu bir gün son nefesini vereceğini biliyordu ama yinede içi acıyordu kendinden her ne kadar kaçsa da bir gün bu acı gerçekle yüzleşmek zorunda olduğunun farkındaydı Esila yüzleşmek yerine her zaman kolay olanı yani kaçmayı terci...
