Sevdanın Son Demleri

Aşktan Kaçış Yok

Esila, eve gelmiş; hemen valizlerini toplamaya başlamıştı. İçinde fırtınalar kopuyordu.. Gelişi güzel , eline geçen kıyafetlerini valizine atmıştı. Kafasında sorular dolanıyordu.. Acaba gerçekten on yıl boyunca babasının karşısına çıkmak için yeteri kadar cesaret toplamışmıydı...

Ama kendine bir söz vermişti, ne olursa olsun gidicekti. Bitmek bilmeyen kabuslarının artık son bulmasını istiyordu...

Vakit dolmuştu, hemen arabaya binip havaalanına doğru yola çıktı..

Arabadan inerken çok telaşlıydı. Acaba gerçekten gitmelimiydi ? Neredeyse vazgeçeceği sırada görevlinin anonsuyla bir anda içeri daldı. Esila koşuyordu , geç kalmıştı , uçağı kaçıracaktı...
Neyseki güvenliklerden geçebilmeyi başarmış ve kendisini zorda olsa bileti onaylatmak için görevlinin yanında bulmuştu..

Uçuş için son 10 dakika kalmıştı. Tam Esila, bileti onaylatacakken arkadan bir ses, önce ben geldim diye itiraz etmeye başlamıştı.. Esila çok sinirliydi..

Yüzünü kaldırıp adama döndü..
2 saniye kadar bakakaldı, birşey söyleyemedi sanki o an zaman durmuştu... Çocukla göz göze geldiler...
Esila kendini toplayarak;

-Bakın beyfendi önce ben geldim ve çok acil gitmem, o uçuğa yetişmem gerek , dedi.
Adamda da durum aynıydı, nutku tutulmuştu adeta, ama hemen kendisini toplayarak Esila 'ya bağırmaya başladı.

- Bakın hanfendi önce ben geldim bırakın işlemimi yapayım da gideyim...
Diye tartışırlarken uçağı kaçırdılar. Esila sinirle ağlamaya başladı.
Adama dönerek;

- Gördünüz mü , sizin yüzünüzden uçağı kaçırdım. Umarım mutlusunuzdur..

Adam gerçekten çok üzülmüştü. Aslında bu kadar sert mizaçlı bir insanda değildi, o an nasıl olduysa öyle davranmıştı. Ama çok pişmandı Esila ' ya dönerek ,

- Bakın niyetim sizi üzmek yada incitmek değildi. Sizi üzdüysem özür dilerim; bende uçağı kaçırdım , izin verirseniz sizinle bir kahve içmek isterim. size kendimi affettirmeme izin verin.. Lütfen..

Gerçekten üzüntüsü yüzünden okunuyordu. Esila, bir an düşündü ve daha fazla uzatmanın yersiz olacağına karar verip;

- Peki , dedi.

Tankut kendini tanıştırma gereği hissetti. Yüzünde tatlı bir tebessümle Esila' ya dönerek;

- Tankut ben, bir iş toplantısı için buraya gelmiştim ve şimdi İzmir'e geri dönüyorum.

Esila üzgündü içinde uçağı kaçırmanın vermiş olduğu huzursuzluk vardi. Gerçekten üzülmelimiydi..
Belki böylesi daha iyi olmuştur, İzmir 'e hiç gitmese daha iyi olacaktı.
Esila, içinde bu düşüncelerle boğuşurken...

Tankut, Esila'nın onu dinlemediğini , öylece daldığını , bedeninin orda ama ruhunun orda olmadığını hissetmişti...

İsmini de henüz bilmiyordu, ne yapacağını bilememişti, omzuna dokundu ve esila bi anda irkildi...

- Pardon, dalmışım.. Kusura bakmayın.. Esila ben, tanıştığımıza memnun oldum.

Esila'nın çok dalgın ve düşünceli olduğu Tankut'un gözünden kaçmamıştı.. Ama sormaya da çekiniyordu... Ne de olsa daha yeni tanışmışlardı. Esila' nın onu terslemesinden korkuyordu..

Gidip yeniden bilet almaya karar verdiler ...
Koltukları yanyanaydı....

Bütün bir yol boyunca yan yana oturmalarına rağmen hiç konuşmuyorlardı..
Tankut konuşmak istiyordu ama Esila çok dalgın ve düşünceliydi.. Kafasını cama dayamış, öylece bulutları seyrediyordu... Konuşmak istemediği her halinden belliydi...

Kaptan inişe geçmişti. Esila' nın fobisi vardı, kalbi yerinden çıkacak gibi oldu, çok korkuyordu.. Ani bir reflexle, Tankut'un elini tuttu. Bu durum Tankut'un hoşuna gitmişti. İçinden gülüyordu.

Uçak piste iniş yaptıktan sonra, Esila kendine gelmiş, gözlerini açıp, hemen elini , Tankut'un elinin üstünden çekti. Yüzünde mahcup bir ifade vardı.

Tankut' un şöförü dışarda bekliyordu.
Esila' ya, " buyrun gidiceğiniz yere kadar bırakayım sizi.." dedi.

Birlikte araca bindiler. Esila, babasının adresini vermişti.

Artık Esila'nın inme vakti gelmişti, daha sokağa girer girmez anıları gözünde canlanmaya başlamıştı.

Esila teşekkür ederek, arabadan indi.
Ama Tankut'tan ayrılmak da istemiyordu. Aralarında güzel bir samimiyet oluşmuştu.Tankut, Esila' ya telefon numarasını verip, bir ihtiyacı olursa muhakkak aramasını söyledi.

Esila bir müddet kapıda öylece kalakaldı..
Babasıyla arasında sadece bir kapı vardı.

Nihayet cesaretini toplayıp zile bastı..

( Gerisi gelecek bölümde :) yorumlarınızı bekliyorum )