MAİ

♢1.BÖLÜM(Düzenlendi)

1.BÖLÜM

Anahtarı kontağa taktığımda arabayı çalıştırdım.Hızla trafiğe akarken radyodan da sevdiğim şarkıyı arıyordum.Dudağımda bir ıslık hakimdi,heyecanlıydım.Eğitimdeki akademik başarımı ilk iş günümle taçlandırıyordum.

ATAHANLAR HOLDİNG'de genel müdür yardımcısıydım.Bu başarı hayatımın dönüm noktasıydı.Hayallerimin giriş kapısıydı.

Telefonumun sesini duyduğumda cevapladım.

"Ablacığım..." dudaklarıma bir gülümseme bulaştı.

"Bebeğim,nasılsın" direksiyonu sağa kırdım. Derin bir nefes sesi geldi.

"Beril?Bir sıkıntı mı var?"

"Hayır ablacığım...ben...sadece...yeni işini kutlamak için aramıştım..."der demez şüphelensem de üstüne gitmedim.Sonuçta bana er geç anlatacaktı.

"Sağol tatlım,şansına ihtiyacım olacak"

Şirketteki ilk günüm oldukça iyi geçmişti.Günlerce çalıştığım ilk toplantıda bütün övgüleri toplamıştım.

Misafirlere şirketin kapısına kadar eşlik ettik.Arkalarından bakarken telefonum titremeye başladı.Müsade isteyerek lobiye geçtim.Yabancı bir numaraydı.Tereddütle açtım.

"Alo?" birkaç saniye ses gelmedi.

"Alo?Kimsiniz?"

"Sıla..."elim ayağım buz kesti.Koltuğa kendimi bıraktım.

"Mustafa ağabey.."

"Nasılsın Sıla'm?" sesim çıkmadı.Vereceğim çok cevap vardı.Başardım demek vardı.Senin sayende bu yerlerdeyim!

"İyiyim...iyiyim.Peki sen?"

"Ben pek iyi değilm Sıla'm.."Ali ne oldu der gibi baktı.Elimi kaldırarak yok bir şey dedim.Eli dudaklarına giderek iki yanından yukarı kaldırdı.Komik olmuştu,fakat gülecek halde değildim.Tebessümle yetindim.

"Ne oldu Mustafa ağabey?Ciddi bir şey olmadan aramazsın beni." Derin bir nefes sesi doldurdu kulaklarımı.Kalbim korkudan hızla atıyordu.

"Baban...baban Beril'i evlendirecek.." duyduğum cümleyle kaskatı kesildim.Gözlerim dolmuştu önümü buğulu görüyordum.Ne kadar zaman geçti bilmiyorum telefondan ses gelmez oldu.Sustum. Cezalar,o kahrolası cezalar şimdi küçük kardeşimin başını yakacaktı.

Biri elimden telefonu aldı.Konuşmaya başladı.Ellerim kucağıma düşmüştü.Kollarımdaki izlere takıldı gözlerim.Kaçtığım,unutmaya çalıştığım vahşeti tekrar tekrar oynattı zihnim.Önümü göremedim,zihnimin oynattığı sahne ele geçirdi.Titremeye başladım.Soğuktu.Kardeşim soğuğu bilmezdi.Miniğim soğuğa sığınamazdı.O bunlara dayanamazdı.

Bir an önce gitmeliydim.Miniğimi o pis ellerden çekip almalıydım!

******

"En yakın zamanda bende geleceğim,kendine dikkat et meleğim.Lütfen,bir şey olduğuda direk ara beni." Alnıma bir buse kondurdu.Başımı salladım.Elleri gözlerime indi.

"Uçakta uyumaya çalış.Karşılarına yıkılmış şekilde çıkmak istemezsin." Uçağın anonsu havaalanında yankılandı.

"Sende kendine dikkat et" bavulumu aldım. "Seni seviyorum."

"Seni seviyorum."

Uçağa bindiğimde cam kenarına oturdum.Uçak kalktığında ne kadar gözümü kapatsam da bir türlü uyuyamıyordum.Düşüncelerim uyumama fırsat vermiyordu.