Ben veya biz bu yola birlikte yürümek için adımımızı attık.
Yani hiç birbirimizi bırakmıyacağımıza söz verdik.
Ama sen naptın, sanki hani insanların yolda arabası bozulur ya yola giderken geri dönersin , işte bizim de böyle oldu.
Biz bu yolda birbirimize destek çıkmamız lazımdı sen ne yaptın?sen beni hep yarı yolda bıraktın. Her seferinde şaşırdım kendi kendime dedim ki; he heralde bu sefer olcak ama sen gene ne yaptın beni gene yarıyolda bıraktın, biz bu yolda beraber gitçekken birbirimizi iterek,kakarak bu yoldan ayrıldık hani derler ya; bazıları bu dünyada ilk görüşte aşka inanırmısın diye; ben seni gördüğümde baştan inandım ama sonradan öğrendim ki aşk tesadüf değilmiş. Aşk insanın içinde yaşayan kalp gibiymiş. O insana hisettiğin duyguları bir anlık kaybedebiliyomuşsun.
ben hiç kaybetmedim. Kaybetmekte istemem. Eğer kaybedersemde hep onu aramaya çalışıcağım. Onu bulamasamda eskiden yaşanmış olaylar hep aklıma gelir. buyüzdende seni hiç unutmuyacağım seni hep seviceğim ,seni hep seveceğim. O kalp ölmiyecek sende ölebilirde. ama ben o kalbi yeniden canlandırmaya çalışıcağım. Pes etmeyiceğim. Seni seviyorum ve hiç kimseyi seni sevdiğim kadar sevmedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uzaktasın
PoesíaAklımda olan tek kişisin ama sende benden uzaktasın. Keşke uzakta olmasan...