Mijn Leven

Blij & Boos Tegelijk

En toen , had die zus haar gezin gestuurd, mijn moeder praatte met mijn schoonmoeder en ze vroeg 'Wat is dit op deze videoband?, Waarom verbergen jullie dit!'
mijn schoonmoeder begon te liegen en smoesjes te bedenken . mijn moeder was het zat en ze zei 'ik wil met je zoon praten .' toen had ze hem opgebeld en ze begon het te vertellen 'We hebben onze dochter aan jou gegeven , met alle vertrouwen , en dan horen we dit ? waarom ! waarom??' hij begon te huilen en hij zei ' luister ik studeerde in Rusland en daar leerde ik een vrouw kennen , we gingen samenwonen en we hebben een kind gekregen , het spijt me echt . ik .. ik .. ik dacht dat het niet belangerijk was , het is afgelopen ik was maar een paar jaar met haar, ik ben niet meer met haar . ik wil mijn leven met jullie dochter beginnne. echt , ik.. hou van haar .. vergeef me..' mijn moeder en mijn familie geloofde zijn slappe smoesjes , en ik kon het niet geloven , want ik begon een beetje liefde voor hem te krijgen , en toen dit kwam was dat hele kleine beetje liefde ook weg, eigenlijk heb ik een rot leven , ik ben uitgehuwelijkt aan een man die al een kind heeft gehad ..
na 4 maanden was hij gekomen uit Nederland voor mijn papieren om te regelen om naar NL te gaan ,, en toen was ik zwanger geraakt, ik was samen met hem naar de dokter geweest en hij zij dat ik zwanger was . en ik was verdrietig en ik wou het niet . maar hij zij dat het goed was voor onze papieren . want als het kindje kwam zou ik eerder kunnen komen .. toen was hij terug gegaan . toen moest ik wachten en ik was 9 maanden . zwanger en 1 week daarvoor was hij gekomen . en toen was ik bevallen, van een meisje , ze was prachtig , en ze was gezond , maar ik was wel heel erg ziek geworden , en hij was 16 dagen hier gebleven , bij mijn dochtertje , en toen ging hij weer weg
. ik had haar naar een dna test gebracht . voor de ambassade . 6 maanden vol verdriet en eenzaamheid (want mijn familie was terug naar Afghanistan , toen mijn dochtertje 3 maanden was) waren voorbij en ik zat elke dag te huilen . want ik kende niemand bijna . en mijn man was er niet . op een avond kwam er een postbode langs en hij kwam mijn viza brengen . en ik was dolblij , dat ik naar NL mocht gaan, dus mijn schoonmoeder belde mijn man om het nieuws te vertellen en hij stuurde meteen geld op voor een ticket voor mij en mijn dochter , .

En toen na 3 dagen Ging Ik Op
Weg Naar Nederland Samen met mijn Dochtertje van 10 maanden..