Comeback Is Real!

Her Arrival

[Ayee's POV]
Kabababa ko lang ng eroplano galing ng Canada. May nakasalubong akong pamilyar sa akin. Napangiti na lang ako nang maalala kong siya pala ang taong dahilan kung bakit mas naging maganda ang buhay ko. Kung hindi dahil sa kanya, hindi ako magpupursue na maging maganda at mag-aral ng maayos.
Until her phone rings and sinagot niya. Narinig ko ang pinag-uusapan nila at sigurado ako kung sino ang kausap niya.

Dinaanan ko na lang siya at hinayaan ko na lang. Dahil mabait pa ako sa ngayon.

"Young Lady Welcome Back." Sabi ni Fredrick.
"Thanks Fred." I opened the Car Door and get inside.
"To where Young Lady?"
"Take me first at the Company then bring home my things."
Hindi naman ako Englishera. Sinanay lang kase ako ni Mama. Pati ang mga Drivers at Maids ko, sinanay ko rin ng English.

"The Company missed you." He said.
"You sure only the Company?" I smirked.
He chuckled.
"Ofcourse."
"Oh. Okay."

At dahil namuo ang katahimikan ang biyahe namin, hindi ko namalayang nakatulog na ako.

"Yee. We're here." Panggigising niya sa akin.
"Ah. Okay. Just tell Kuya Levi that I visit the company." Lumabas na ako ng kotse at dumiretso sa loob.
Bago pa ako makapasok ay may naririnig akong umiiyak. Tumingin tingin ako sa paligid pero wala namang tao. Malinis naman ang paligid. Pero naririnig ko pa rin ang umiiyak at this time may mga kasama nang pagtawa at pang-aasar. Hinanap ko ito hanggang sa makita ko ang isang chubby na batang babae na umiiyak at tinatawanan ng mga batang nakapaligid sa kanya.
"Hey. Bakit niyo siya inaaway ha?" Pag-eksena ko sa mga ito.
Tumakbo palapit sa akin ang bata at tumakbo din naman palayo ang mga estudyanteng nakapaligid sa kanya.

Bigla ko tuloy naalala noon. Na kagaya niya ay nakaranas din ng pambubully. Hanggang ngayon pa rin pala may mga ganito pang bata.

At dahil din doon sa karanasan ko nagsimula ang lahat ng ito. Dahil sa pagpapakita nila sa akin ng tunay nilang pangil, natuto akong lumaban at manindigan...

[FLASHBACK]

'Sus. Malandi ka eh. Bata mo pa lang dami mo nang nakakalandian.'
'Baboy!'
'Bobo!'
'Mayabang!'
'Hindi ka naman na papayat. Hindi ka gaganda!'
'Wala kang tunay na kaibigan! Ang sama kasi ng ugali mo!'

[End]

Hindi ko namalayang tumulo na pala ang luha ko.

"A-ate? Bakit ka po umiiyak? Okay lang po ba kayo?" Tanong ng batang nakayakap sa akin.
"H-Ha? Wala ito. Sige na umuwi ka na." Pinunasan ko ang luha ko at iniwan siyang mag-isa.