Asla Değişmem (Şimdilik Askıda)

İki

 Elini kalbimin üstüne koyduğu için biran afalladım ama sonra hemen kendimin topladım ve ifadesiz maskemi takındım. 

Nasıl olacakmış o? Benim bu zamana kadar kimi sevdiğimi gördün Soyer? 

Evet, belki şuan yok ama illaki olacak Aslan, seni sürekli izliyor olacağım. Kendini buna hazırla.

Ben her zaman hazırımdır Soyer, elinden geleni yap.

Son sözlerden sonra Demir' i zorla dışarı çıkardılar. Garsonlar etrafı temizlerken Koray' ı yanıma çağırdım. Gördüğüme göre kavga anında Sahra da gelmiş, onu da yanıma çağırdım. Böyle durumlarda nereye gideceklerini iyi biliyorlar. Toplantı odama. Koltuğuma oturdum ve gelmelerini bekledim. Ben oturduktan iki dakika sonra onlarda geldi. 

Bıktım artık bu Demir' in etrafı yıkıp dökmesinden. Öldürelim mi, kalıcı bir iz bırakıp susmasını mı sağlayalım? Ne yapacaksak yapalım ama artık çekilsin önümden. Onun yüzünden barımın itibarı zedeleniyor.

Saçmalama Alkesik, onu öldürdükten sonra kimi karşımıza alacağımızı biliyorsun. Bunu bile bile onu öldüremeyiz.

Dövmeye katılıyorum, Alkesik. Bunu yapamayız. Başka bir yol vardır elbet.

O yolu bulduğumuzda tekrar burada buluşuruz. Daha fazla düşünmek istemiyorum. Ben eve gideceğim.

Bu normal değil, Alkesik sen bu saatte eve gitmezsin bir şey mi oldu? 

Bugün neden herkes bir şey mi oldu diyor. Anlamıyor musunuz, burada durmak istemiyorum. Ve ben canım ne isterse onu yaparım. 

İyi tamam ne halin varsa gör! İyilikte yaramıyor sana! 

Trip atma bana Kurşun (Koray). Kızlardan beter oldun. 

Sende bir kızsın Alkesik, buna ne diyorsun?

Unuttun sanırım, ben diğer hiçbir kızlara benzemem. 

Son sözü söylemeyi çok severim. Bu konuştuğum kişilerde hep bir etki bırakmıştır. Ve benim için bu son söz olduğuna göre koltuğumdan kalktım ve bardan çıktım. Çıkarken içki almayı da unutmadım. Arabamın bagajına içkilerimi doldurdum. Gazı kökleyip dağ evime gittim. Orada beni kimse bulamaz. Normalde Demir'in hiçbir tehdidinden etkilenmem ama konu kalbimse azda olsa bir endişelenirim. Eskiden aşka meşke inanmazdım. Sonra Çınarla tanıştım ve hayatım değişti. Gülümsemeye, güvenmeye başladım. Ah keşke güvenmeseydim. Çınar bir keşti. Onu kaç kere uyardım bırakması için beni dinlemedi. Sonra bir gün krize girdiğinde yola fırlamış ve hızlı gelen bir araba onu ezmişti. Ben bunu öğrendiğimde kendimi kaybettim. Ölmek istedim. Onsuz nefes alamıyordum, canım çok yanıyordu. İntihara kalkıştığım gün beni tanımadığım bir çocuk kurtardı. O günden sonra o çocuğu bir daha hiç görmedim, zaten görmekte istemem benim en aciz halimi gördü. Beni nasıl durdurduğuna gelirsek:

Yaşamak istemiyorum, onu istiyorum. Onun yanına gitmeliyim.

Hayır! Dur! 

Hemen git buradan! Sakın yaklaşmaya çalışma, bırakırım kendimi.

Hayat yaşamaya değer. Yapma, geride bıraktıkların nolacak?

Geride bıraktıklarım mı? Benim için ağlayacak, tek bir kişi bile yokki.

Hiçkimse yoksa ben varım.

Sen mi, güldürme beni. Beni tanımıyorsun bende seni tanımıyorum. Hem nasıl biri olduğumu bilsen beş dakika durmaz gidersin buradan. Hayatıma giren herkesi kendi karanlığıma hapsediyorum. Sonra onlarda karanlık biri oluyorlar.