Şansıma ceketin cebinde kulaklık vardı.Taktım kulaklığı sahile doğru yavaş adımlarla yürüdüm.Bankta uyuyanlar,bu saatte hâlâ bira içenler,bağırıp çağıranlar,tüm gün 4 mendil satabildiği için ceza olarak klübeye alınmayan küçücük çocuklar.Sanırım burası kentin en acımasız yeri.Ve bunların hepsinin toplamı acı.Bir banka oturdum,seyrettim denize boş bakışlarla.Ve bir anda öyle derin bir düşünce girdi ki aklıma."Aşık olmalıyım".Çünkü kendimi böyle harap ediyordum ve bundan kötüsü de bunu farkındaydım.3 yıldır bir tane bile aşk gelip geçmedi kalbimden.Birisi beni çok yaralamıştı,kırmıştı.Parçalar yeni yeni birleşiyor olmalı.Gecenin bi yarısında olmayan aşkımı özlüyorum resmen.Komik ve acı.Yavaştan uykum geldi sonra.Hızlı hızlı yürüdüm eve geldim.Nasıl bir uykuysa,gerisini hatırlamıyorum.Sabah uyandım,kahvaltı hazırladım, kendime anca geldim işte.Sevgili Cemal Süreya'nın yarim kalan bir kitabı vardı onu bitirdim..
