Babam..Babam bir kitaptır aşığıydı.Artık değil.Çünkü artık babam yok.Umarım cennettedir.Babamdan bana kalan en büyük miras,tartışmasız kitaba olan bu aşktır.Neyse,o gece de sabaha ulaştı sonunda.Kütüphaneye gitmek için yol aldım.Dışardan soluk biri gibi gözüksemde mutlu biriyim.Sanırım.Umarım.Kütüphaneye girdiğimde daima yanımda olan kütüphane dostum ayrıca kütüphane görevlisi arkadaşım Göktuğ'da elbet ordaydı.Çok samimi ve bi o kadar da yakışıklı biri.Ve bir anda nefesim kesildi.O zaman,sanırım kelimelerle anlatamam.Sanırım sığdıramam satırlara.O an kalbimde bekleyen sevgi,vücudumun her bir köşesine yayılmıştı sanki.Karşımda hiç tanımadığım bir adam.Hiç tipimde değil ama anlamadım.Yani bu olanlara sadece 20 saniyede oluştu.Ve hala ona bakıyordum.Hızlı adımlarla çıktım kütüphane'den.Göktuğ'a bi hoşçakal bile diyemedim.Kitabı da alamadım zaten.Eve gittim,içimde bir neşe.Yarabbi şükür!Evi bir güzel temizledim.3-4 çeşit yemek yaptım.Ailemden uzakta oturuyorum.Ofisim buraya yakın olduğu için taşınmak durumunda kaldım.Daha rahat böyle.Kaç yaşına geldim yani aileme de yük olmaktan çıktım hem. Ha bu arada ben psikoloğum.Masayı hazırlıyordum.Aklıma Göktuğ geldi.Buralarda rahatça takılabildiğim tek arkadaşım.Bu kadar yemeği tek başıma yiyecek değildim ya!Aradım gel yiyelim falan filan.Başlarda biraz hayır,olmaz dedi ama hangi güç bana dayanabilir?!Ve tabii gelmek zorunda kaldı.Geldiğinde her şey hazırdı,ben hariç.Pijamalarla ve sabahtan kalma makyajımla karşısındaydım.
