Yolun Sonu

Bölüm 3

''Bu nasıl olabilir? Beni dedesiyle tanıştırmak bile istedi. Hem çok da hayattan soğumuş bir hali yok.''

''Çok belli etmiyor. Sadece gün sayıyor. Zaten sadece babası geliyor. Onu da dedesi olarak görüyor. Babasının da bu planından haberi yok. Bir tek bana söyledi. Bende hemşiresine söyledim. Kontrolümüz altında. İlk geldiğinde jilet falan kullanıyordu. Hatta ağzından jilet çıkardığımız bile oldu. Bütün kesici ve ölüm tehlikesi olan aletleri onun yanında bulundurmuyoruz. Çünkü her an kendine bir şey yapabilir. Ama sonuçta kimse onun ölmesini istemez. Daha çok genç.''

Daha ne olduğunu bile anlamadan içeri telaşlı telaşlı hemşirelerden biri girdi.Soluklanmadan lafa girdi.

''Doktor Bey. Duru.''

Bir anda ikimiz de aynı anda hemşireye baktık.Kadın sadece bakıyordu dili tutulmuş gibiydi.

''Ne oldu Duruya?'' dedim.

''Şeyy.Duru. Merdivenlerden yuvarlandı. Kafasını da merdiven demirlerine çarpmış ve delinmiş. Aşırı kan kaybetmiş.Ayrıca beyin kanaması geçiriyor olabilir.Acil A Rh – kana ihtiyacımız var.''

Doktor koşarak odadan çıktı. Hemşire de onun arkasından çıktı. Ben oracıkta kalmıştım. Olayları anlamaya çalışıyordum. Bir anda kalktım ve koşarak aşağı kata indim. Merdivenlerde kanlar vardı. Kanları takip edip Duru'nun bulunduğu odayı buldum. Kendinde değildi. Hemşireye kan bulup bulmadıklarını sordum. Zor bulunan bir kan olduğunu söyledi. Aklıma sadece başkalarına sormak geldi. Hastanenin dışına çıktığımda karşımdan koşarak iyi giyimli ve karizmatik bir adam geliyordu. Yanımdan geçicek sandım ama bir anda kollarımdan beni tuttu ve sarsarcasına bana soluk soluğa ''Duru. Kızım. Duruyu gördün mü?'' dedi. Galiba bu Duru'nun babasıydı.

'' Evet. Ama önce kan grubunuzu söyleyin?''

'' A pozitif. Hadi söyle nerde?''

'' İçeri girdiğinizde sağdan ikinci kapı. Bende ona kan aramaya gidiyorum lütfen sizde bulmaya çalışın.'' Dedim ve o da kafasını sallayıp içeri koşarak gitti. Bende hemen yola koyuldum.Yolda gördüğüm herkese sordum. Ya farklı kanı oluyordu ya da hastalıklı olanlar çıktı. O kadar çok sormuştum ki bir an hiç bulamıyacağımı düşündüm. Ama Duru için aramam gerekiyor. Karşımdan bir çift geliyordu.Önlerine geçip hemen sordum.

''Pardon. Bir arkadaşımın A negatif kana ihtiyacı var acil acaba kanınız uyuyor mu?''

İkisi de aynı anda cevap verdi ama kız 'Hayır' erkek 'evet' demişti.

''Acaba kan verebilir misiniz? Çok ihtiyacımız var lütfen?''

''Tabi verebilirim.'' Dedi ve teşekkür ettim. Hastaneden bayağı uzaklaşmıştım o yüzden hemen bir taksi çevirip gittik. Hastaneye vardığımızda Duruyu ameliyata almışlardı. Hemen gidip çocuktan yeteri kadar kan aldılar bende o sırada onun yanında bekledim. Otururken çocuk bana bir soru sordu.

'' Hasta kim? Belki tanıyorumdur.'' Bende ufacık bir ihtimal de olsa eski arkadaşlarından biri olabileceğini düşünüp söylemeye karar verdim.

'' Duru Seymen. Tanıyor musun?'' deyince çocuğun yüzü bir anda değişti. Yüzü sanki tanıyormuş, eskiden kötü şeyler yaşamış gibi bir hal aldı. Sonra da kekeleyerek cevap verdi. '' Yok. Hayır. Tanımıyorum.'' Tamam der gibi kafamı salladım ve Duru'nun durumunu öğrenmek için odadan çıktım. Koridorun sonunda babası oturuyordu. Gidip yanına oturdum. Dakikalarca sessiz durduk. Ben hiç ses çıkarmıyordum ondan da sadece ağlayışlarının sesi geliyordu. Sessizliği benden önce o bozdu.