A Man In My House

Story Of My Life

Finally

Pinagmasadan ko ang paligid ko.

May sarili na akong pagmamayari

Masarap sa pakiramdam pag alam mong merong kang isang bagay na dugo't pawis mo pinaghirapan.

I will have great memories in this house

Natutuwa ako sa sarili ko dahil meron narin akong sariling bahay.

Bitter Memories

13 years old palang ako ng mangarap akong mag karoon ng sarili bahay.Lagi kong sinasabi sa sarili ko noon na hindi habang buhay ay titira ako sa kalsada.

Namuhay ako sa katotohana.

Kung hindi ka gagalaw wala kang magagawa at kung hindi ka kikilos ay walang kang matatapos

Sinabi sakin yan ni aleng gina na nakilala ko noon,Isa siya sa mga tulad ko.

Walang kinabukasan

Walang direksyon ang buhay.

Pero pinilit kung mag pursige dahil pagod na ako sa pamumuhay nayun hanggang sa may kumuha saking babae.

Binigyan niya ako ng makakain at binigyan niya ako ng tahanan

Siya ang dahilan kung bakit nagkaroon ng direksyon ang buhay ko.

Siya ang inspirasyon ko..

Nag aral ako ng mabuti,Yun na rin ang way ko ng pagpapa-salamat sa kanya.

Nakapag tapos ako sa edad na 19 at nag trabaho sa edad na 20.

Lumipas ang 2 taon ng nag 22 ako.Yun ang araw na iniwan niya ako at umakyat sa itaas.

Simula noon hindi kona gusto marinig ang pangalan niya.Dahil na de-depressed lang ako.

She wants me to be happy but i cant be happy without her.

I just need to move on.

You need to let her go

*sigh*

"Argh"sabi ko sa sarili ko.

Hindi ko na talaga maiwasan maspace-out.Tama na siguro ang kakaisip,nakaka baliw kasi eh.

Pinagmasdan ko nalang ulit ang bahay ko.

Nakaka walang galit at stress talaga ang bahay nato.