Ik huil 5 minuten..
Totdat Brecht 1 zin zegt: 'laat ze meegaan.'
En toen vielen zijn ogen terug dicht.
Hij is weer bewusteloos.
'Oke, je mag mee' zeggen ze uiteindelijk
"Dankje,..." Zeg ik door me trane heen
We rijden door een straat.. En nog een straat.. En nog 1.. Totdat ik in slaap val met Brecht zijn hand in mijn handen geklemt...
Opeens wordt ik wakergemaakt, we zijn bij het ziekenhuis.
Iedereen stapt uit en we rijden binnen met het bed waar Brecht op ligt.
Ik hou zijn hand nog altijd vast.
Hij wordt op een ziekehuisbed gelegt en hij krijgt een kamer.
Ik wacht tot hij zijn ogen terug open doet.
1uur...
2uren...
3uren...
Ik ben moe en ik val in slaap.
Ik wordt wakergemaakt doordat ik zijn hand voelde knijpen in mijn hand.
"Brecht?"vraag ik
'Ja...' Antwoord hij kalm
"Omg Brecht eindelijk ben je waker"
'Huh, hoe bedoel je?' Vraagt hij
"Je was bewusteloos voor een paar uren. Je wou onder een trein springen, door je oma."
'Ow jha, maar dat was niet de enige reden.' Zegt hij met tranen in zijn ogen.
"Vertel maar gerust"
'Nou.. Alles van me verleden.. Mijn vader is niet mijn echte vader.. Mijn vader overleedt toen ik 2jaar was..'
Sorrryyyy vrij kort deel maar ik heb totaal geen inspiratie
JE LEEST
The girl that's standing alone.
Teen FictionDit verhaal gaat over een meisje die er alleen voor staat.. Ze probeer alles te verwerken door snijden en zelfmoord pogingen.. Zal het ooit beter gaan en zal ze de ware vinden?
