"miss magkano ka ba?"
Kung pwede lang na hindi ko to gawin, pinigilan ko na ang sarili ko. Kung di lang sana nagkasakit si tatay di ko to gagawin.
"Miss? magkano ba singil mo? mukhang bago ka pa sa trabahong to nho? tamang-tama presko"
tinititigan ko lang ang lalaking may kotse sa harapan ko,natatakot ako, kinakabahan ako. Ang lalaking nasa harap ko ang dudungis sa dangal ko, kung sana pwede lang na di ko na to gawin.
"S-sir 15, 000 po sir"
"What?"
"Virgin pa po ako sir, kaylangan ko lang po talaga ng pera sir"
"tsk, fine pasok na sa kotse"
Habang tumatakbo ang kotse patungo sa kung saan, hindi ko mapigilan ang mga luha ko, hindi ko akalaing aabot sa ganito ang lahat, ng dahil sa kahirapan.
Pero ng dahil sa sakit ni tatay, wala na akong magawa. 15 palang ako kaya hindi ako maka kuha ng matinong trabaho, hindi pa ako nakapag tapos ng elementary. Wala ring trabaho si nanay, ang walang hiya kong ina, walang ibang ginawa kundi ang mangutang at ipang susugal lamang imbis na ipambili ng pagkain.
Naramdaman ko nalang na huminto na ang sasakyan sa harap ng isang malaking bahay. Hinila ako ng lalaki palabas at papasok sa malaking bahay.
tbc. (to be continued)
BINABASA MO ANG
there's still a hope
Teen Fictionlahat ng tao nakaka gawa ng pagkakamali sa buhay nila, minsan nagagawa natin ito dahil sa matinding pangangailangan kaya wag tayong humusga kaagad sa mga taong gumagawa ng masama dahil di natin alam ang istorya sa likud ng mga inaakala nating totoon...
